//ప్రహేళిక//

//ప్రహేళిక//

మరచిపోయాడేమో వాడు
సృష్టికి మూలబిందువు ఆమేనని
స్త్రీకి ప్రతిసృష్టి ఆమేనని..పురుషుడ్ని సృష్టించేదీ ఆమేనని
సింధువై బాధల్ని తనలో దాచుకొని ఆనందాన్ని మాత్రమే పంచుతుందని
ఉన్నతమైన విలువలను ఆవిష్కరించుకోవడంలో మేటని..
ఆమె ఓ వ్యక్తిత్వం, సామర్థ్యం కలిగిన అతివని..

కాలానికి పరిణామాలు సహజం కదా
అందుకే ఆమె ముఖంపై ముడతలు..
తన సుఖదుఃఖాలకు గుర్తులు
తన అనుభూతులకు ప్రతీకలు
తన ఉద్వేగాలకు సాక్ష్యులు
తన జీవితపు సారాంశాలు
ఎక్కడో మిగిలిన అందపు శిథిలాలు..

అందానికి నిర్వచనమిస్తాడెందుకో ఇప్పుడు..
మనస్థితిని బట్టీ అందానికి అర్థం మారుతుందని తెలియకనో
ఆనందం కలిగించే ప్రతీదీ అందమైనదని భావించకనో
చూసే కన్ను నల్లనిదైనా అదిచూసే అందాలన్నీ రంగులమయమని ఒప్పుకోలేకనో
సడలిన అందం బాధ్యతలను మోపిన సంఘర్షణల గాయాలని గమనించకనో..

అతనికి మాత్రం ముసలితనం రావొచ్చట..
భార్యగా ఆమెకెందుకు రాకూడదో అర్థంకాని అయోమయ ప్రశ్న..?!