//అకాల హేమంతం..//

అహరహమూ వెన్నెలైన ఎదలో
మందారపువ్వు మెత్తగా నవ్వినట్లు

తన ఓరచూపు గుచ్చుకున్న వేళ
అనురాగ కిరణాల నులివెచ్చని హేల

వసంతగాన మధురిమల పేర
అంతులేని ఆనందపు అమృతాల వాన

పులకించు పరువాల బరువెక్కిన మేన
కోటి కావ్యాలకు కారణమైన సోన

జాబిలిప్పుడు ఒణుకుతోంది..
హేమంత విరహమంటి నన్ను చూసి.. 

//మరుగీతిక//

పువ్వుల పరిమళం తాగిన పెదవులుగా మొదలై
స్వరాల తీగలు తెగిన వీణగా మిగిలినట్లు
కన్నుల్లో స్వప్నాలన్నీ దూదిపింజలేనని గుర్తించాక
మనసైన సాయంత్రాలన్నీ స్మృతుల నీరవంలోకి జారిపోయినట్లు
చెల్లా చెదురైన సీతాకోక చిలుకల గుంపులో
ఒంటరిగా మిగిలిన ఊదారంగు విషాదం మాదిరి
నీలి అగాధపు లోతులను కొలుచుకుంటూ
శూన్యంలో క్రీనీడలు వెతుక్కుంటూ
సౌరభం మిగలని మల్లెపువ్వులా
మరలిరాన్ని కథలని తలపోసుకున్నాక
కాలం జాబితాలో త్యాగమనే తలంపును దిద్దుకోక తప్పదుగా
జీవన గీతిక నిట్టూర్పు సెగలకు మరోసారి మండిపోవడం నిజమేగా..!!

 

//పునర్జన్మ//

ఆకులు రాలిన కాలమయ్యాక
ప్రకృతికి వసంతమో పునర్జన్మ

కాసిని కన్నీళ్ళతో
కష్టాలకు నీళ్ళొదిలేసాక
పెదవులను వీడి పరారైన చిరునవ్వు
వెనుదిరిగి బుగ్గలు పుణికింది
మనసుపాడే మరుగీతికి అక్షరాలనందించి
స్వరకల్పన చేసిన రీతిన
కాటుక కన్నులకు కలలు పూచే రేయిగా
మదిలో చిరుకవిత పల్లవించింది..

మాటలవసరం లేని కొన్ని భావాలు
మౌనరహస్యమేదో చెవిలో ఊది
జీవితపు పరిమళాన్ని పీల్చుకోమన్నాయి
అడుగుల్లేని దారిలో దూరాలు కొలిచే
ఏకాకితనమొకటి
నిశ్శబ్ద బంధురమై ఎగిరిపోయాక
మనసాకాశంలో హరివిల్లు దిద్దుకోవడం
చేతిలో పనయ్యింది..
రంగుపిట్టల సంగీతంలో
సాహిత్యపు మధురిమను మిళితం చేసి
పునర్జన్మెత్తిన వేకువనై ఉదయించానప్పుడే.. 

//కధానిక//

ఏ పావురాయి చెపుతుందో
నీ కంటి కధానికలు..
పదేపదే గుండె ఊయలలో ఊగిందెవరో
మదిని హరివిల్లు రంగులు చల్లిందెవరో
నీ ఊహల గూటిలో కొలువున్నదెవరో
తొలివలపు ఊసుకు దాసోహమయ్యిందెవరో

నువ్విన్నదీ..నేనన్నదీ ఒకటేనని తెలిసాక
హోరువానలో కాగితప్పడవ ప్రయాణాన్ని కలగన్నట్లు
ఇంకా అనుమానమెందుకు..
జీవితంలో వసంతాలు సహజమేనని తెలిసాక
అనుభూతుల రాగాలకు బాణీలెందుకు
పరిమళాల ఉషస్సుకై ఆరాలెందుకు.. 

//నిశ్శబ్ద సమాధి//

నిట్టూర్పులకు కొదవలేని
నిశ్శబ్ద సమాధిలో
గొంతెత్తి పాడాలనుకున్న పాటలేవీ
పెదవంచు దాటి బయటకు రాలేదు

కొన్ని జ్ఞాపకాల కుదుపులకు
అస్తవ్యస్తమైన అంతరంగానికి
అశాంతిని ధరించడం
ఇప్పుడో కొత్త విషయం కానే కాదన్నట్లుంది

ఎప్పుడూ దూరంగానే ఉంటున్న వసంతం
సరిహద్దు దాటి రమ్మని
చేయి చాచడం నిజమని నమ్మలేకపోతున్నా..
క్షణాల నూలు పోగులు
వడివడిగా కదిలి విడిపోతుంటే
ఇంద్రధనస్సు కావ్యాలింకెక్కడివి

ఒంటరి తరువుగా నిలబడ్డవేళ
నిద్దుర రాని చీకటి రాతిరి
నేత్రాంచలాల నిలబడ్డ భాష్పాలనడగాలి
మౌనాన్ని మోసుకు తిరిగే మబ్బులకైనా
విశ్రాంతి దొరుకుతుందేమో గానీ
అంతరాత్మ వీధుల్లో తిరిగే
ఆలోచనకు విరామమెందుకు లేదోనని

వేకువకు తొందర లేదంటున్న మనసుపొరల తవ్వకాల్లో
ఇంకెన్ని స్మృతుల సునామీలు ముందున్నాయో మరి.. 

//రేపటి వేకువ//

కాలానికున్న తొందర మరోసారి నిరూపించుకుంది
కలిసున్నప్పుడు చల్లగా సాగినా
విడిపోయేప్పుడు వేడి నిట్టూర్పులను బదులిస్తుంది

స్వప్నించని మధురిమలెన్నో వాస్తవంలో ఎదురైనా
ఇప్పుడిక నిద్దురనే కలగనాల్సి ఉందేమో
అన్వేషించని గమ్యమో శూన్యమై ఎదురైనట్లు
హృదయమలా కుదించుకుపోతుంది

పందిరిమల్లెలకే పరాకైన భావనలో
పేరుకుపోయిన మొన్నటి సువాసనలు
తొణికితే చురకలై మండిస్తాయేమో

అయినా తప్పదు..
చీకటికి దడిచి భయపడేకన్నా
వేకువొస్తుందని ఎదురుచూడటమే చేయవలసిన పని
అనంతమైన ఆకాశం నీడ గొడుగు పట్టిందనే ప్రీతి
ఎల్లలు దాటి మరోసారి కలుద్దామనే రీతి..!

 

//స్వప్నాలు//

నిజమనిపిస్తున్న కలను
కౌగిలించిన ప్రతిసారీ
వశీకరించిన అనుభూతుల మడువులో
కరిగిపోతున్న క్షణాలను
కాసేపు ఆగమని బ్రతిమాలాలనిపిస్తుంది

విషాదం నిండిన జీవితానికి
కాసిని రంగులద్దే స్వప్నాలంటే మక్కువెక్కువే మరి
రెక్కలు విప్పుకున్న ఆశల కలువలు
పరిమళించే కాసేపూ
మధురిమల వీచికలే నిశీధి ఒంటరితనానికి

అవ్యక్త దరహాసపు మలయసమీరానికి
కాసిని కన్నీటి చినుకులు ఆనందభాష్పాలుగా రాలే రాతిరిలో
మనసంతా వెన్నెల మరకలు
మౌనానికి మాటలొచ్చే మనోమయలోకంలో
శూన్యానికిప్పుడు చోటేది
వసంతంలో స్నానమాడిన ఊహాలోకపు సరిహద్దుల్లో
నులివెచ్చని ఉచ్ఛ్వాసనిశ్వాసలు సైతం కవితలే
నీలి కన్నుల సౌందర్యమంతా ప్రేమైక ఇంద్రజాలమే..!!

 

//నాలుగు మాటలు..//

ఏదో రాయమంటావని
నేననుకోలా
నీ తలపులు గువ్వలై
కలం పట్టే సమయమైందని
వేకువనే రొదపెడుతుంటే
పదాలు పేర్చుకుంటూనే మనసుండిపోయిందలా..
కొత్తగా నిన్నావిష్కరించేందుకు
హృదయస్పందన ఆలకిస్తూ

మౌనంతోనూ మాట్లాడగలిగే నిన్ను
అక్షరంలోనికి అనువదించాలంటే
నాకున్న భావాలు సరిపోవనిపించగానే
వాస్తవం వెక్కిరించినట్లయ్యి
వాక్యాలు వెనుదిరిగి
ఒంటరిగా నన్నొదిలి నవ్వుకున్నాయి..

మాటలు పొడిపొడిగా మారిపోయాక
వాక్యాన్ని సరిచేయాలని కలమందుకోగానే
నెమరేసుకున్న స్మృతులు
కలబోసుకున్న కబుర్లు
మౌనానికి కట్టిన మబ్బు తెరలై..
నిశ్శబ్దాన్ని ఆవరించాయి..

ఇప్పుడు కాలాతీతమైన కధానికేదైనా సృష్టించాలి..
నిన్ను సంతోషపెట్టేందుకై..
నాలుగు మాటలను ఉలితో చెక్కి
నాపై నువ్వుంచిన నమ్మకాన్ని నీ మునివేళ్ళతో అల్లుకోవాలంటే..!!

//నిశ్శబ్ద రవళి//

ప్రయత్నించలేదేనాడూ
ఒక ప్రశాంతతను హృదిలో కనుగొనాలని
నిశ్శబ్దానికో సవ్వడుంటుందని
అదో తన్మయత్వపు తీరాలను చేర్చుతుందని

అపరిచితమైన ఓ అజ్ఞాత సౌందర్యాన్ని
భరించలేని ఆనందాన్ని
విశ్వసంగీతాన్ని
విచ్చుకున్న ఏకాంతంలో
కృష్ణపక్షపు తాదాత్మ్యాన్ని
హత్తుకోగలిగే సౌకుమార్యం
పుప్పొడి నెత్తావులను పూసుకున్న లావణ్యం
నిశ్శబ్దపు కౌగిలిలో ఆస్వాదించడమో అలౌకికం

కన్నుల్లోని కలలకు రెప్పలసవ్వడి తెలుసనుకున్నా ఇన్నాళ్ళూ
మౌనాన్ని ఆలకించే నయనాలకు
నిశ్శబ్దరాగాలను అవలోకించడం నేర్పుతున్నా ఈనాడు..

//నవ్వితే నవరత్నాలు..//

బంగారూ..
నే నవ్వితే నవరత్నాలేనోయ్..
పెదవుల్లో జారు ముత్యాలసరాలు
నక్షత్రాల జల్లై రేయిని వెలిగించాక
కెంపుల పెదవులు అరవంకీలు తిరిగి
నెలవంకను సవాలు చేసాక
వజ్రమంటి నా కంటి చూపుకి
నీ హృదయానికి కోతలు తప్పవుగా

పచ్చపూసల సౌందర్యంతో
ఆ నవ్వుకి కాంతులు దిద్దాక
పుష్యరాగమంటి భావాలు
నీ కవితకు నేనిచ్చే మకుటాలేగా

ఇంద్రనీలమంటి స్వప్నాల లోగిళ్ళలో
ఏకాంత మౌనాల నీరాజనాలిచ్చాక
పగడమంటి కుంకుమ బొట్టుతో
గోమేధికమంటి మిసిమి చాయతో
నీ వేకువకు వెన్నెల నేనేగా

పొగడపువ్వుల పరిమళంలా
మువ్వలగజ్జెల గలగల రవములా
మింటిమెరుపుల ఆనంద కేళిలా
పూలతీగల ఒయ్యారములా
రంగురంగుల సీతాకోకలా
మధురక్షణాల కౌగిలింతలా
నవ్వనా నేనిలా..
చైత్రమాసపు తొలి కోయిలై కిలకిలా..

//ఊహాలహరి//

కొన్ని జన్మల పారవశ్యాన్ని
వెంటేసుకొచ్చిన హరితస్మృతులు కొన్ని
ఎడారిలాంటి ఎదలో
మొలకలుగా మొదలై శాఖలుగా
విస్తరించాక
నీ తలపును నా తనువంతా పూసుకున్నట్లు
మునుపులేని రసానుభూతి స్పర్శను
తడిమి చూసుకున్న సంతోషం
సారంగి తీగలపై వినిపించిన మంత్రమై
పండువెన్నెల కురిసి
వెలుగుపువ్వులు వికసించిన సుగంధమైంది

అలలై పొంగిన
ఊహాలహరిలో ఊయలూగుతున్న
మౌనరాగానికి భాష్యమిప్పుడు
పూలరేకులై పురులు విప్పి
నా పెదవిని తాకిందిలా సరసస్యందనై..!

//కొత్తకొత్తగా..//

ఒకనాడు సంతోషానికి సన్నిహితమైన నన్ను
దిగులొచ్చి దూరంగా లాగి
పరిచయం లేని నీరవానికి నేస్తం చేసి
హృదయానికి తెలియని పూతలు పూసి
పెదవుల్లో నవ్వు కన్నుల్లో కనిపిస్తుందని
వెక్కిరించి మరీ ఆహ్లాదాన్ని తరిమింది

నీలి స్వప్నాల లోగిళ్ళన్నీ
కాటుకపిట్టల రంగులలముకున్నాక
కలలకు దూరమై
రాని నిద్దురని తిట్టుకున్నా..
ఇప్పుడు మరోసారి గతంలోకి పయనించి
ఆనందాన్ని ఆలింగనం చేసి
ఖాళీ అయిన మనసు కుంభాన్ని
పారవశ్యపు రసఝరిలో ముంచాలనుకుంటున్నా..
కుహూరవాల కోయిలనై ఎగిసి పల్లవించాలనుకుంటున్నా..

//అరె ఏమైంది...//

ఏమైంది నా మనసుకి...

ఉదయం నుండి మబ్బుపట్టిన ఆకాశంలా స్తబ్దుగా ఉన్న నామనసు
ఒక్కసారిగా చైతన్యవంతమైంది ఎందుకూ...?

ముసిరిన మేఘాలు, కురిసే చినుకులతో విసుగెత్తిస్తున్న వాతావరణం
ఒక్కసారిగా ఆగిపోయి, చీకట్లను చీల్చుకుంటూ ఒక వెచ్చని ఎండ పొర ప్రకాశించినట్లు..
చికాకుగా, గజిబిజిగా ఉన్న నా అంతరంగంలోకి ఒక వెలుగు రేఖ ప్రసరించి హృదయమంతా దేదీప్యమైంది ఎందుకూ...

నిండుగా, నిశ్చలంగా ఉన్న నదిలో ఒక్కసారిగా ప్రవాహం మొదలైనట్లు...
గంభీరంగా ఉన్న నా మదిలో ఏదో తెలీని ఆనందం ఒక కెరటంలా ఎగసిందెందుకూ...

ఆషాడమాసమంటి నా మనసు ఋతువులో
హఠాత్తుగా శ్రావణ జల్లేదో కురిసినట్లు కొన్ని మైమరపులెందుకూ

కలలోనే అనుభవించిన సంతోషం
వెన్నెలగా మారి నా నవ్వుల్లో నాదమై మౌనాన్ని తరిమిందెందుకూ..

ఓహ్....
ఇప్పుడు తెలిసిందిలే....

నా మదిలో మెదిలిన నీ తలంపు మహిమే కదా ..........ఈ గమ్మత్తు..

//నువ్వక్కడ..నేనిక్కడ//

ఉరుకులపరుగుల జీవనగతిలో
ఆలోచనలకు చోటులేని యాంత్రికతలో
పువ్వుల బాషను మరచి..పున్నమి నవ్వులను విడిచి
యుగాల ప్రేమను వదిలి..అనివార్య సంఘర్షణల ఒంటరితనంలో
గమ్యం మరచిన అడుగులతో
చలించని జడచేతనవై నువ్వక్కడ

నీ తలపుల కుండపోతతో నిద్దురలేని రాత్రులలో
కరిగిన కాటుక కన్నుల తడి చూపులతో
అవ్యక్తరాగాల వియోగపు ఊపిరి మునకల్లో
కదలని కాలాన్ని బ్రతిమాలుతూ
నల్లని అక్షరాలతో ప్రేమను రాసుకుంటూ
తీపి జ్ఞాపకాల తేనెవెక్కిళ్ళతో నేనిక్కడ

అమృతం కురుస్తున్న అనుభూతులే అన్నీ
సౌరభం కొరవడిన జీవన పయనంలో
నింగినీ నేలనూ కలిపేందుకూ వానొస్తుంది..
మరి..నిన్నూ నన్నూ కలిపేందుకు ఏ అద్భుతం జరగాలో..

//ఒక విచిత్రం//

కంటి చివర జారేందుకు
సిద్ధంగా ఉన్న కన్నీటిచుక్క
బుగ్గలను సుతారంగా తాకాలని
తొందరపడినంత నులివెచ్చగా

నీరెండ వెలుతురులో
కళ్ళు చికిలించి
సగం ఇష్టంగా
నా మోమును పరికించాలనే సంశయంలా

నువ్వెప్పటికీ నాకర్ధం కాని విచిత్రానివే
నేనో విషాదపుటంచున నిలబడ్డ రాగాన్నైతే..!
అర్ధరహితమైన నా ఆలోచనను వెక్కిరిస్తూ నీవుంటే..
వేకువలో స్వాప్నించాలని ప్రయత్నిస్తూ నేనుంటా..!

 

//పరవశ పరిమళం//

దోసిళ్ళతో చూపులు వెదజల్లుకున్న వేళ
ఒక అమాసను వెలిగించిన వెన్నెల
ఆరోజు కురిసిందన్నది నిజమే కదూ
పచ్చని చెక్కిట కెంపులు ఒదిగి
సంధ్యారాగపు సరిగమలు
గంటల్ని క్షణాలుగా కరిగించినప్పుడు
ఆ ఆనందంలో ఒక రాగం రవళించింది
నా నవ్వును స్వీకరించిన
నీ నయనం విడిచిన భాష్పం సాక్షి
మిణుగురు మెరుపుల సంతోషాలు
నా శ్వాసను అల్లుకున్న స్వరాలై
ఎదురైన మనోవనాన్ని
పరిష్వంగంలో పొదుగుకున్నాక
తేనెచుక్కల తీయందనమేనది
మెల్లెవాకల పరవశ పరిమళం మన సొంతమే మరి..

//రంగుల కల//

కారు చీకట్లను కత్తిరించాలనేం అనుకోలేదు
తోయంపుగాలి భావావేశపు
గిలిగింతలతో మదిని తాకినప్పుడు
వేడెక్కిన ఊహలు దృశ్యాలుగా సాక్షాత్కరిస్తాయని అనుకోలేదు..

ఏకాంతమనే తపస్సులో మనసు
విలీనమవుతున్న క్షణం
రంగులద్దుకున్న కల కన్నులను పలకరించింది

భావనాకాశంలో ఆత్మావలోకనమే అయ్యిందో
అంతరంగములో సంగీతమే విరిసిందో
మిరుమిట్లు గొలుపు వెలుగొకటి పడగలెత్తింది

ఇప్పుడిక రెప్పలమాటు నిశీధి కోరల్లో
కలకలాలేమీ లేవు
పుప్పొళ్ళ పరిమళాలన్నీ పెదవులద్దుకున్నాక
రాత్రి తెల్లవారకున్నా బాగుండనే అనిపిస్తుంది
రెక్కలు విప్పుకున్న భావాలను స్నేహిస్తూనే ఉండాలనిపిస్తుంది..!!

//నీవల్లే..//

అందరూ వాన కురిసిందని ఎందుకంటున్నారో
నాకైతే అమృతం కురిసిన రేయిగా అనిపిస్తుంటే
మొన్నలా లేని నిన్నటి రోజు
నాకు తోడై నువ్వున్నావనిపించాక
కన్నీరూ తీయనయ్యిందంటే నమ్మేదెందరో..
ఎవరూ సాహసించి అడుగిడని నా ఏకాంతంలో
పాలనురుగువై కదిలావంటే
నేను తడిచింది నిజమేగా
ఇన్నాళ్ళూ వెలగని దీపికలు
నిశిరాతిరిని తరిమింది కల కాదుగా
విషాదాన్ని ఆలపిస్తూ పంచమాన్ని మరచిన పెదవికి
అర్ధాన్ని అల్లుకొని
పల్లవించు పరవశపు పులకలు పూసింది నిన్నేగా
అవును..నీవల్లే..
వర్షమంటే గుబులై మండిపడే నాకు
ప్రేమతుంపర్ల ప్రియమైన సౌరభాలీనాడు..
రసఝరి మడుగులో మునిగినట్లుందీ అనుభవం
మళ్ళీ మళ్ళీ వానొస్తే మొలకెత్తాలనే మరో జీవితం..!

//స్మృతుల పరవళ్ళు//

రాతిరంతా కనులు మూతబడవెందుకో
మనసు పొరలను తవ్వుకుంటూ
కలలేమో రావాలని ఎదురు చూస్తుంటాయి
రెప్పలకౌగిలిలో కాసేపైనా సేద తీరాలనుకుంటూ
పగలబడి నవ్వాలనుకున్న పెదవులు
గజ్జెకట్టి ఆడాలనుకున్న పదములు
చీకటింట వెలిగే మెరుపు చురకలు
ఊయలూగాలనుకొనే మది మబ్బులు
కాలాన్ని కదలమని తొందరపెట్టే వేకువలు
ఎంత తాగినా తనివి తీర్చలేని వెన్నెలలు
ఊహ్పిరి శృతి చేసి పాడుకున్న జోలలు..
నిలకడ లేని తనువున రుధిర స్రవంతులు
ఈ రాతిరింకింతే..స్మృతుల పరవళ్ళు
నిద్దుర కరువైతేనేమి..కొన్ని స్వరాల పుట్టుకలు
అబ్బురమనిపించే ఆనందహేలలు
జలజల జారే శ్రావణపు జల్లులు..!!

//నాలో సంగీతం//

ఆ సంగీతం
ఎటుపోయిందో..
నన్ను నాకు కాకుండా చేసి నీతో వచ్చేసింది
ఐతేనేమి..
ఆమనొస్తే కోయిల కూయడం సహజమైనంత గమ్మత్తుగా
నీ గాత్రంలోని గీతం నా హృదయాన్ని మెలి తిప్పింది
నువ్వు ప్రేమించిందీ సంగీతాన్నే కదా
నా ఎదంతా తపనల సరిగమైనప్పుడు పొరబడ్డానేమో
నీ గమకంలో పలికిన తమకాలు నావేనని..

భరించరాని సంతసం విషాదానికి దారి తీసినట్లు
నువ్వు చల్లిన భావాల మత్తు నుంచీ బయటపడలేదింకా
చూపులకు అందనంత దూరంలో నువ్వుంటున్నా
హృదయన్ని వెంటాడే వేదనలా
నీ పాట వినబడుతోందిలే
ఒంటరితనమో శాపమనుకున్నా ఇన్నాళ్ళూ
నన్ను ఆనందానికి దూరం చేసిందని
ఇప్పుడిదే బాగుందనిపిస్తుంది
నా ప్రేమతపస్సులో నీ స్వరం
కవితాత్మగా కమ్ముకుంటుంటే..!!

//వానా వానా వెల్లువాయే..//

ఈ ఉదయం
మట్టిపరిమళం మదిని తాకినప్పుడనుకున్నా
తెల్లవారిందాకా వాన కురిసుంటుందని
తరంగాలై తన స్మృతులు తయారు మళ్ళీ
నిన్నో మొన్నో కలిసినట్లు
మనసు నాపడం నావల్ల కావడం లేదు..
ఎవరిపనుల్లో వారు
మరో యాంత్రికతకు సిద్ధమవుతూ జనాలు
ఆదివారమనేమో
బడికి తొందరలేని ఆటవిడుపులో పిల్లలు
పని హడావుడి అంతగా లేని అతివలు
నాకెందుకో మరి
తూరుపు రేఖలు విచ్చగానే మెలకువొస్తుంది
ఈరోజుకి సూర్యోదయముందో లేదో తీలీదు గానీ
తన తలపులతో నాకైతే రసోదయమయ్యింది
తనింకా నిదుర లేచాడో లేదో
నా ఊహలే తనలోనూ మెదులుంటాయనే నమ్మకం
తర్వాతైనా అడగాలి
ముసురేసిన ఆకాశం నన్ను గుర్తుచేసిందో లేదోనని
ఇహ నాకైతే..
వేరే లోకంతో పనేలేదుగా
కాలానికి ముందుకెళ్ళడమే గానీ వెనక్కు మళ్ళడం తెలీదనుకుంటూ
మరోసారి జ్ఞాపకాలను నెమరేసుకుంటూ ఇలా..!!

//రసానుభూతులు//

నేనెక్కడున్నానో వెదికా నా మనసంతా నువ్వయ్యాక
నన్ను నేనెప్పుడో మరిచా నిన్ను తలచిన అనుభూతి తీపయ్యాక..
చేయీ చేయీ కలిపి నడిచిన ఊహలో
వెన్నెల చల్లదనాల్ని పూసుకొని పాలవాకలుగా కలిసి ప్రవహించడం
మల్లెరేకుల పారవశ్యపు పరిమళమద్దుకొని రాగాలను రవళించడం
నీ ఊపిరి రసఝరి గాలితరగల్లో విహంగమై విహరించడం
బింబాధరాల మధుమాస దరహాసాల్లో నెలవంకలు నవ్వుకోవడం
వేల కావ్యాల పరవశ ఉద్దీపనంలో సొగసు మెరిసిపోవడం
అబ్బబ్బా..
ఆరారు కాలాలూ ఆదమరపులేగా నీ నెమరింతల్లో కాలమిలా సాగిపోగా
ఆమనికి పూసిన పువ్వుల్లా నాలో అరవిరిసిన నవ్వులు
అక్షరాలకందని మైమరపులా మదిలో కురిసిన మకరందపు వానలు..
ఇహ చిలిపికలల గిచ్చుళ్ళేగా రేయంతా.. నీ వలపునూహిస్తూ నిద్దరోతే..!!

//నమ్మకం//

వేదనకే అతీతమైపోయా
నీపై నాకున్న ప్రేమనే లేపనముగా పూసుకొని
నీవిచ్చిన గాయాలను అపురూపముగా నిమురుకొని

అగాధం పెంచాలని చూసే నీ మాటలను దాటుకొని
మదిలో మౌనాన్నే బృందాగానం చేసి వింటున్న ఓపిక నాది
నిప్పుల ఉప్పెనై కాల్చేసే నీ అహంకారపు నినాదాలకు
పెదవిని ముడేసుకొని రోదిన్స్తున్న హృదయం నాది..
ఎవరి సాంగత్యంలో నీ మనసు కుదించుకుపోయినా
అనుమానపు గుబురు చీకట్లనే ఆచ్ఛాదనగా కప్పుకున్నా
ఇప్పటి నీ ప్రవర్తనెంత విలక్షణంగా మారిపోయినా
మల్లెపందిరి కింద మనం పంచుకున్న రాగాలు
మరువాన్ని మించి పరిమళాలను పంచుకున్న అనురాగాలు
ఇవన్నీ కన్నుల్లోనే సజీవమై నర్తిస్తుండగా
నీలోని బలహీనతనూ స్వీకరిస్తున్నా..
ఊపిరాగేదాకా నమ్మకాల నిచ్చెనను విడువక
నీ హృదయాన్ని అధిరోహించేందుకే ప్రయత్నిస్తా
ఎప్పటికీ నువ్వు నావాడివని గుర్తించేదాకా
పరవళ్ళెత్తి ప్రవహించే సెలయేరునై ఎదురుచూస్తా..!!

//నాకు నేను..//

మనసెక్కడో అవలోకిస్తోంది..
పరిభ్రమిస్తున్న రాగాకృతులను అందుకోలేక
ఉనికిలేని అలంకారమై మిగిలిపోయింది
అగమ్యమైన రంగులకలలో అన్వేషణ మొదలెట్టి
మరో లోకపు మధురానుభూతులను ఊహించాలని ప్రయత్నించి
అతీతమైన ఆలోచనాతరంగాలలో తూగుతూ
గాఢాంధకారపు కమురుకంపులో డస్సిపోయింది..
తొణుకుతున్న నిశ్వాసలు
శూన్యంలోకి ఇగిరిపోయాక
అక్షరాలను ఆరా తీయడం మొదలెట్టానప్పుడే

తెగిపోయిన దారాన్ని ముడేయాలనే సంకల్పంతో
అందుకోలేని ఆకాశం వంక చూసాక
హృదయమెక్కడో దారితప్పిన భావన నిజమనిపిస్తోంది
అనంతంగా ప్రవహిస్తున్న అశ్రువుల సాక్షి
విషాదాన్నిక విజేతను చేయను
ఆనందదీప్తులను నాకు నేనే వెలిగించుకొని
చిరునవ్వును నిద్ర లేపుతాను
నన్ను నియంత్రించాలని చూసే నీరవ స్వరాన్ని
గొంతులోనే నొక్కిపెడతాను
బాధల కక్ష్యలో తిరుగాడటం మాని
నన్ను నేనే సంజీవనిగా మలచుకుంటాను..!!

//ప్రణయ కాలం//

ఏం మాయ చేస్తుందో కాలం
అక్కడ నిన్ను..
ఇక్కడి నన్ను
హృదయపు దారాలతోనే ముడేసింది
క్షణమైనా ఆగని ఊహలతో తపస్సు చేయిస్తుంది
అంతరంగాలకు వంతెనేసి
తెరలు తెరలుగా నీ ఊసులనే ఆలకించమంటూ
చెవిలో పారవశ్యాన్ని కుమ్మరిస్తుంది
నీ పరిష్వంగంలో పరవశించిన
అవ్యక్త సరాగాల సాన్నిహిత్యాన్ని
ఊపిరిలో మునకేసి ఊయలూపుతోంది
నీడలా వెంటాడే
నీ తలపును హత్తుకుంటున్నా
తనివి తీర్చక తన మానాన తను సాగిపోతుంది
ఎర్రని నా నవ్వుల్లో
నీ రూపాన్ని దాచుకోమంటూ
నా చెక్కిలి గుంటలను తడిమిన
నీ చేతుల సున్నితత్వాన్ని గుర్తుచేసి
మళ్ళీ మళ్ళీ విరహాన్ని రగిలిస్తుంది
ఇప్పుడిక అధరాలపై వెలిగే మందహాసానికి
కారణాలు వెతకొద్దని మందలిస్తుంది..!!

//ఒక సాయంత్రం//

మరపురాని మునిమాపు కాదంటావా
వెచ్చని నా ఒడిలో చేరి
పెదవిప్పకుండానే కాటుకలతో ఊసులాడి
కన్నులను అరమోడ్పులు చేసి
సంపెంగల పరిమళాన్ని మనసుకద్ది
మౌనరాగంతోనే మోహాన్ని రచించి
అంతరంగపుపొరల ఆనందపు కొసలల్ని సుతారంగా మీటి
అనుభూతుల వెన్నెల్లో విహరించిన వేళ
గుర్తుందిగా నాకు
నీ చూపుల వివశత్వంలోనే నన్ను చేరిన భావం
మబ్బులమాటు చేరిన చందురునేమడగను
మచ్చలు లేని మరో జాబిలి నా సరసనుండగా
తన మోము చిన్నబుచ్చుకొని జారుకున్నావెందుకనా
మన కిలికించితపు వలపు తిలకించి స్వేదమెక్కడంటిందనా
మసకవెన్నెల్లో ఒణికి మబ్బుదుప్పటి కబ్బుకున్నావెందుకనా..
ఇప్పుడిక కురులను మాత్రం అడిగేదేముందిలే
నీ స్పర్శతో ఉంగరాలుగా మారి ముడుచుకుపోయాక
మరింత మెత్తగా నీ చేతుల్లోకే జారిపోతామంటుంటే..!

//వ్యధ//

కొన్ని వ్యధలంతేనేమో
జవాబు దొరకని ప్రశ్నలై వేధిస్తుంటాయి
అంతరాత్మను అదేపనిగా గిచ్చుతుంటాయి
ఆత్మీయతెరుగని గుండెగదిలో
అనంతమైన శోకమై ఊగిసలాడుతుంటాయి
ఎదురీదాలనుకొని సతమతమై ఉక్కిరిబిక్కిరవుతుంటాయి..
వెలుగునీడల తమస్సులో తారాడే భావాలు
ఒకరికొకరం కాలేని బంధాలు
మొక్కుబడిగా సాగే సంభాషణలు
అనుభవాలకు తలవంచిన అభిప్రాయాలు
దుఃఖమై కరిగిపోతున్న భాష్పాలు
నిశ్శబ్దాన్ని నింపుకున్న ఒంటరితనంలో
అశ్రుగీతాలై మిగిలిన విశ్వాసాలు
అందుకే..
కలకలమని ఘోషిస్తుంటాయి విముక్తమవని కంఠాలు
వేదనలై మిగులుతుంటాయి అంతస్సూత్రాల సూత్రాలు..!!

//ఒక్కటే ఆశ//

ఎందుకో ఆశను వీడలేను
నువ్వినడానికే ఇష్టపడని
నా అనుభూతుల అమృతాలు
రేపటికి నీపై చినుకులుగా కురవచ్చు
నా హృదయంలో పరిమళించిన పంచమం
ఈ మౌనరాగల స్వరసంగమం
నీ కలలో తేనెవరదై కొట్టుకొనీ రావొచ్చు
మరచిపోగలనా ఆ రోజు
నన్ను నువ్వు కలసిన తొలినాడు
రాలుతున్న పువ్వులు అక్షంతలై
మనల్ని తడిపిన సాయింత్రం
ఒక్కో పువ్వునూ దోసిలిలో చేర్చి
మాలగా కూర్చుకున్న తన్మయత్వం
అదేమో తొలిపరిచయమని నాకనిపించలేదుగా
పున్నాగ పరవశంతో నీ చూపులజల్లు
పోటీపడి నన్ను ముంచెత్తాక
లోకంలో ఈనాటికి ఎన్నో కధలు జరిగుండొచ్చు
నా గుప్పెడుగుండెలో చైతన్యం నీవయ్యాక
మదిలో కదిలే ఆకృతి దృశ్యాల్లో
కధానాయికుడవు నీవేగా
ఒక్కసారి నీ మనసు కన్ను తెరిచి చూడు
నువ్వనుకొనే కృష్ణపక్షం గడిచిపోయాక
పున్నమివెన్నెల్లో మిగిలిపోయేది మనమేగా
రేపటి మరో రచనకు శ్రీకారమయ్యేది మన ప్రేమేగా..!!

//అదే కోరిక//

పరుగాపలేని జీవనపయనంలో ఒక్కోసారి
అంతకు మించినదేదో కావాలనే కుతి
నిరాకారపు అస్తిత్వానికి లోబడక
అనుభవాలను దాటుకుంటూ పోవాలనే కాంక్ష
పాతబడ్డ సంతోషాలను కాలదన్ని
కొత్తగా సృష్టించుకున్న ప్రపంచాన్ని పొందాలనే ఆరాటం
శబ్దాలు ప్రవహించలేని ప్రశాంతతలో
స్వప్నాలను నెమరేసుకోవాలనే వాంఛ..
హృదయాంతర్భాగపు నిశీధిలో నిలబడి
నిశ్చలమై నిర్నిమేషమై పరిశుద్ధమవ్వాలనే తపన
మేఘఘర్జనల సవ్వళ్ళను ఆలకిస్తూ
సర్వావస్థలందూ ఆనందరాగాన్నే ఆలకించాలనే ఆశ
అగాధ నీలికడలి పొలిమేర అంచుల్లో
అమృతపుజల్లుల్లో తడవాలనే వినమ్రకోరిక..!!

//తమస్సు//

నన్ను నేను మరచి..
నీ పిలుపుకై దారి కాచి
కన్నుల్లో తామర ఒత్తులు వెలిగించుకొని
రేయంతా నిరీక్షించింది నిజమేగా

నా ప్రతిమాటకూ
అగరొత్తుల అత్తర్లు పూసినా
వెగటు పుడుతోందని..
నీ పలుకు శూలాలతో పొడిచి
మదిని గాయపరిచింది నిజమేగా
ఎప్పుడైనా
నాకు నేనుగా
నాకిష్టమైన పాటగా పల్లవించగలిగానా
ఎప్పటికప్పుడు నిందారోపణలతో
అనుక్షణం వెంటాడే నీడవై
చీకటి రక్కసిలా నన్ను భయపెట్టేది నిజమేగా
పుల్లవిరుపులూ..మూతివంకర్లు
అభిమానం నొచ్చుకొనేలా మాటలూ
నన్ను హింసించడమే ధ్యేయంగా ఈటెలు
కన్నీటి తెరలకి అంకితమిచ్చి
నిర్జనగృహంలో నన్ను నిర్బంధించి
బ్రతికుండగానే ఆత్మసమాధి చేసింది నిజమేగా
ఆ మనోవైకల్యం
నీలో ఎందుకలా పురివిప్పిందో గానీ
పరాభవంతో నన్నో పరాజితను చేసింది
అందుకే
ఇప్పుడేం చెప్పినా దండుగే
ఆశలన్నీ నీరుకారి తరలిపోయాక
ఎండిన హృదయం..
ఏకాంత తమస్సును హత్తుకున్నాక..!!

//కనకాంబరాలు//

ఎంత సున్నితమైన కనకాంబరాలో
లేతకెంజాయ వర్ణపు గొలుసుకట్లు
నిలువెల్ల సౌందర్యాన్ని దాచుకున్న
మెత్తని కుసుమ శలాకలు
ముంగిలికి వన్నె తెచ్చు స్నిగ్ధ లావణ్యాలు
లలిత కోమలమై మదిని దోచు పూబాలలు
అతివల కురుల సోయగాన్ని పెంచు ఎర్రని సిరులు
మధురభావనలు ఉద్దీపించు సన్నని సొబగులు..
సహజవాసన లేని సువర్ణ పుష్పాలు
కదంబంలో ప్రేమగా ఇమిడిపోవు మౌన తారకలు
అరుదైన అలంకారపు సమ్మోహనాలు
రాజసపు కలలకు రూపమిచ్చు దీపికలు..
నిరాడంబరపు అస్తిత్వానికి సాక్ష్యాలు
అమూల్య పారవశ్యానికవి రసగీతికలు..!!

//నాలో కురిసిన కౌముది//

నీలో వానై కురిసిన కవిత్వమే
నాలో వెన్నెలై విరిసింది విచిత్రంగా
చడీ చప్పుడూ లేకుండా..
ప్రవహించే చుక్కలపూల ఆకాశం నుండీ
వేల అనుభూతులు నాకోసమే జార్చినట్లు..
నేనే ఒక వెన్నెలై అలలారుతాను
వాడిపోయిన కేసరాలు వెన్నెలకు చిగురించినట్లు
నిస్తేజమైన నా మది మేల్కొంటుంది
పూలపుప్పొడిపై పొంగిన తేనె తరంగమైనట్టు
కురుసిన వెన్నెల్లో నా మేనూ..నా భావమూ తడిచి
మరో రసానుభూతికి ఆయత్తమవుతాము
నిజం..
చంద్రకాంత శిల వంటి నన్ను కరిగిస్తున్న వెన్నెల
మంచిగంధమై నా చుట్టూ పరిమళిస్తూ
అలౌకికమైన కవిత్వమై నన్ను ప్రేరేపిస్తుంది
దిగులు మేఘాలంటిన వేదనలన్నీ
అవ్యక్తమనే ఆలోచనకు తావివ్వక
అక్షరమనే ఆలంబనతో..మరో విషాదానికి చరమగీతమై
ఆనందానికి ప్రాణం పోయమంది..!!

//ఏమయ్యిందంటే..నే చెప్పలేను//

ఎప్పుడు పలుకరించావో గుర్తులేదు
ఒంటరి సాయంత్రానికి సాయంగా
నా నిశీధి రాగానికి సంగీతమై
అక్షర సుమాలలో పరిమళానివై
నా స్వప్న ప్రపంచానికి రారాజువై
చిలిపినవ్వుల తొలి సుప్రభాతానివై..

ఎలా చేరువయ్యావో చెప్పనేలేను
అల్లరి అదుపు తప్పి ప్రేమకు నాందిగా
నా మౌన పరితాపానికి మందహాసమై
నిరీక్షణా రాదారిలో పూలగాలివై
నా అధరాల కొసమెరుపు కావ్యానివై
తనువంత పుప్పొళ్ళ తమకానివై

ఎందుకు ప్రాణమయ్యావో తెలీనేలేదు
నీవులేని క్షణాలు కదలనంత భారంగా
నా వలపు వర్ణాల హరివిల్లువై
హృదయస్పందన వెన్నంటు తాళానివై
నా వియోగపు రాతిరికి వెన్నెలవై
ఎప్పటికీ మదిలో ప్రవహించు అనుభూతివై..

ఏదేమైనా నేనంటూ మిగిలైతే లేనుగా
నీ ఆలింగనంలో ఒక్కసారి ఒదిగిపోయాక
చిగురాకు పసిపాపనై ఊయలూగాక
వేరే తపమేదీ చేయనుగా నేనిక
వేయిజన్మలకు వసంతుడ్నే గెలుచుకున్నాక..!!

 

//కవిత్వపుజల్లులు//

మధుర సుధలు
రాగరంజిత అనురాగ గీతాలు
మందార భావాల కుసుమాకరాలు
వేల అనుభవాల అనువాదాలు
ఆర్తిని అనుగమించు ఆర్ద్రకృతులు
నవ్వులతో కలవరిస్తున్న నిమీలితాలు
తరంగాలను తలపించు తేనెవాకలు
మల్లెలై వికసించిన పరిమళాలు
చినుకై కురిసిన కవిత్వపుజల్లులు..

కవిత్వమందుకే పిపాస..
అల్లిబిల్లి అక్షరాల అల్లిక
జీవన ప్రవాహంలోని లాలస..
తీపి మరకల చంద్రిక..
నా మనసుని కట్టిపడేసే అభిరుచి
నన్ను నీకు చేరవేసే అభివ్యక్తి
సమ్మోహన పదాలతో మంత్రించు భావగరిమ..
మానసిక అవసరాన్ని నియంత్రించు వేదమహిమ..!!

//ఆవేదన//

నీ రూపమే
నేనెప్పుడూ చూడాలనుకొనే వెన్నెల
ఎప్పటికీ అదే కోరిక
ఈ పిచ్చి..
ముదిరిపోతుందని తెలుస్తోంది

ఉన్న కాసేపూ నవ్వించి వెళ్ళిపోతావ్
ఏకాంతంలో నీ స్మృతులు
పదేపదే తడిమితడిమి
ప్రేమగా పలకరిస్తాయి..

నీవున్నప్పుడు కదిలే కాలాన్ని
ఆగమని అడగలేకపోతా
నీవెళ్ళాక కదలని క్షణాలను
ఒంటరిగా విమర్శిస్తుంటా

నవ్వాలని ప్రయతించిన ప్రతిసారీ
కనుకొలుకుల్లో కన్నీరే
వలపు బరువుని కన్నులు ఆపలేనట్లు
నీ జ్ఞాపకమే ఎదలో ఊయలూగుతోందింకా

ఇంత చెప్పినా..
నీ ఉనికేదని ప్రశ్నిస్తావెందుకో
నా భావంలో అక్షరాలు మాయమై
పూర్తిగా నిన్నే ఆవిష్కరిస్తున్నా..

Even If I Spent D Whole Day With U..
I'll Miss U D Second U Leave

//ఊహాగానాలు//

స్వరసంగమాలన్నీ ప్రవహించి
బుగ్గల్లో సిగ్గుపూలు పూయించినప్పుడు
గాలి గుసగుస వినబడుతూనే ఉంది
మందహాసాలన్నీ మధుర సంగీతాలై
నా ఊహాగానాలకి నువ్వెదురైనవేళ
తమకాల కౌముదే నా మనసుకిప్పుడు

వలపునే సాహిత్యంగా కూర్చుకున్నందుకు
నీ తలపుసెగల సవ్వళ్ళకు వగలుపోతున్న రాతిరికి
తన్మయత్వపు పులకింతలు తోడవుతుంటే
పరిమళించక మానదుగా సురానుభూతి

ఆమడ దూరానుండి మనసును వశీకరించే
ప్రేమమంత్రమెక్కడ నేర్చావో గానీ
నాలో లయమయ్యే నీ భావసంచలనముతోనే గగనమెక్కిన ఆనందాలు
వేరే చైతన్యమేదీ వద్దంటూ మది రాలుగాయి రాగాలు..!!

//ఓ ప్రేమ..//

వెలుగుతున్న వెన్నెల మునిమాపులో
ఒదుగుతున్న కనురెప్పల చప్పుళ్ళలో
మౌనవించిన మది ఊసులు
ఆనందసాగరమై ప్రవహించాలంటే
ప్రతిస్పందించే హృదయముండాలి

నా కలలకే పరిమళముంటే
నిదురపోతున్న తన అంతరంగాన్ని తట్టిలేపుతాయిగా
అందుకోసమేగా నా ఈ విరహమాంతా
అనుభూతి మల్లెరెక్కల విహారమంతా

అవును..
ప్రేమంటే..ఆకర్షణో..అనుభవమో కాదు
అదో అనిర్వచనీయ భావం..వేయి వసంతాల విలీనం..!!

//ఈనాడే ఏదో అయ్యింది//

జీవించడమంటే ఏంటో తెలిసొస్తుంది
నిన్నటిదాకా బ్రతకడం మాత్రమే తెలిసినట్లు
వసంతపు తొలిపూతను చూడగానే కలిగిన ఆనందం
నిద్దుర లేపిన కోయిల సంగీతానికి ముగ్ధమవడం
ఉదయాన్ని లేపిన భూపాలరాగం హృదయతంత్రులను కదిలించడం
పూసిన ప్రతిపువ్వు మధురంగా పరిమళించడం
వీచిన గాలికి పల్లవాలతో పోటీపడి మనసు ఊగడం
వింతైన హాయిలో వివశమవ్వడం
కురిసిన తలపు చినుకు ముత్యమై మెరిసి అంతలోనే అంతర్ధానమవడం
ఇవన్నీ నిన్న కూడా ఉన్నవే..
కన్నులు తెరిచి నిద్రించే కంటికి కలలు కనబడనట్లు
శ్వాస తీసుకోవడంలోని సుఖం అవగతమవుతోంది నేడే
మరతనాన్ని వీడి మనసు బయటపడ్డందుకో
యాంత్రికతను దాటి హృదయం చెమరించినందుకో..!!

//నిదుర మబ్బు కోసం//

నాకు నేనే దూరమైనట్లనిపిస్తున్నా..
ఆనందాన్ని లాక్కోవాలని ప్రయత్నించిన ప్రతిసారీ
రోజూలాగే రాత్రవుతోంది
నిద్దురను మాత్రం నా నుంచీ తీసుకుపోతూ
జీవితమెందుకు కళావిహీనమో అర్ధం కాదు
మనసు ఊయలూగినట్లే అనిపిస్తుంది
అప్పటిదాకా నిద్రించిన స్వరాలు ఒక్కోటీ
నిశీధిని చీల్చుకు బయటపడ్డట్టు
మళ్ళీ కొత్తగా పుట్టొచ్చుగా అంటూ మందలిస్తాయి..
తరలిపోతున్న ప్రవాహంలోని స్మృతులు
ఉప్పునీటిని చేదుగా మార్చి
కన్నులను మండిస్తుంటే
అప్పటిదాకా తొక్కిపీట్టిన నిశ్వాసలు
బుసకొట్టినట్లు జారిపోతాయి
శూన్యాన్ని మోస్తూ కూర్చోలేనన్న తనువు
ఊహల ఒడిలో కాసేపు ఊపమంటూ
బ్రతిమాలుతుంది
మరోసారి ఆశావాదాన్ని నింపుకోవాలనుకున్న మనసు
చిక్కుపడ్డ గుండె దారపుపోగులన్నీ విడదీసి
వెన్నెల వెల్లువలో మల్లెలు కడదామని రమ్మంటుంది
అప్పుడే పారవశ్యానికి చేరువ కాబోతున్న
అరమూతల కన్నులు
ఆనందాన్ని కలగా మారుస్తానంటూ ఊరింతలిస్తున్నాయి..
ఇప్పుడు చూడాలిక..
ఈ రాత్రైనా నిద్రాదేవి సాక్షాత్కారం లభిస్తుందేమోనని..!!

//నీ చిరునవ్వు//

అక్కడెక్కడో కిక్కిరిసిన జనారణ్యాల మధ్యలో
ఊపిరి సలపని వేసవిలో
చిరునవ్వులను వెతకాలని చూస్తావెందుకు..
లోకమంతా నిదురించిన తర్వాత
వెన్నెలవిందులో ఒకసారి ఆశీనమవరాదా
అమలినమైన శూన్యంలో
కాంతివాహినై విచ్చేసే మందహాసమొకటి
నీ మనసుని తప్పక తాకుతుంది
మూసిన రెప్పలమాటు ఆనందంలో
లోకానికందని స్వచ్ఛమైన చిరునవ్వు
వెల్లువై నీ మోమంతా తప్పక పరుచుకుంటుంది
ఎక్కడో సాగరగర్భపు అడుగున దాగిన ముత్యపుచిప్ప లోపల
నీ నవ్వే స్వాతిముత్యమై ఒదిగిపోతుంది
ఒకనాడు పాలనురగల తరగలతో
కుసుమనాదాల మెరుపురెక్కల కడలికెరటాలతో
కలిసి తప్పక తేలియాడుతుంది..!!