ఏం మాయ చేస్తుందో కాలం
అక్కడ నిన్ను..
ఇక్కడి నన్ను
హృదయపు దారాలతోనే ముడేసింది
క్షణమైనా ఆగని ఊహలతో తపస్సు చేయిస్తుంది
అంతరంగాలకు వంతెనేసి
తెరలు తెరలుగా నీ ఊసులనే ఆలకించమంటూ
చెవిలో పారవశ్యాన్ని కుమ్మరిస్తుంది
నీ పరిష్వంగంలో పరవశించిన
అవ్యక్త సరాగాల సాన్నిహిత్యాన్ని
ఊపిరిలో మునకేసి ఊయలూపుతోంది
నీడలా వెంటాడే
నీ తలపును హత్తుకుంటున్నా
తనివి తీర్చక తన మానాన తను సాగిపోతుంది
ఎర్రని నా నవ్వుల్లో
నీ రూపాన్ని దాచుకోమంటూ
నా చెక్కిలి గుంటలను తడిమిన
నీ చేతుల సున్నితత్వాన్ని గుర్తుచేసి
మళ్ళీ మళ్ళీ విరహాన్ని రగిలిస్తుంది
ఇప్పుడిక అధరాలపై వెలిగే మందహాసానికి
కారణాలు వెతకొద్దని మందలిస్తుంది..!!
No comments:
Post a Comment