ఎందుకో ఆశను వీడలేను
నువ్వినడానికే ఇష్టపడని
నా అనుభూతుల అమృతాలు
రేపటికి నీపై చినుకులుగా కురవచ్చు
నా హృదయంలో పరిమళించిన పంచమం
ఈ మౌనరాగల స్వరసంగమం
నీ కలలో తేనెవరదై కొట్టుకొనీ రావొచ్చు
మరచిపోగలనా ఆ రోజు
నన్ను నువ్వు కలసిన తొలినాడు
రాలుతున్న పువ్వులు అక్షంతలై
మనల్ని తడిపిన సాయింత్రం
ఒక్కో పువ్వునూ దోసిలిలో చేర్చి
మాలగా కూర్చుకున్న తన్మయత్వం
అదేమో తొలిపరిచయమని నాకనిపించలేదుగా
పున్నాగ పరవశంతో నీ చూపులజల్లు
పోటీపడి నన్ను ముంచెత్తాక
లోకంలో ఈనాటికి ఎన్నో కధలు జరిగుండొచ్చు
నా గుప్పెడుగుండెలో చైతన్యం నీవయ్యాక
మదిలో కదిలే ఆకృతి దృశ్యాల్లో
కధానాయికుడవు నీవేగా
ఒక్కసారి నీ మనసు కన్ను తెరిచి చూడు
నువ్వనుకొనే కృష్ణపక్షం గడిచిపోయాక
పున్నమివెన్నెల్లో మిగిలిపోయేది మనమేగా
రేపటి మరో రచనకు శ్రీకారమయ్యేది మన ప్రేమేగా..!!
No comments:
Post a Comment