రాతిరంతా కనులు మూతబడవెందుకో
మనసు పొరలను తవ్వుకుంటూ
కలలేమో రావాలని ఎదురు చూస్తుంటాయి
రెప్పలకౌగిలిలో కాసేపైనా సేద తీరాలనుకుంటూ
పగలబడి నవ్వాలనుకున్న పెదవులు
గజ్జెకట్టి ఆడాలనుకున్న పదములు
చీకటింట వెలిగే మెరుపు చురకలు
ఊయలూగాలనుకొనే మది మబ్బులు
కాలాన్ని కదలమని తొందరపెట్టే వేకువలు
ఎంత తాగినా తనివి తీర్చలేని వెన్నెలలు
ఊహ్పిరి శృతి చేసి పాడుకున్న జోలలు..
నిలకడ లేని తనువున రుధిర స్రవంతులు
ఈ రాతిరింకింతే..స్మృతుల పరవళ్ళు
నిద్దుర కరువైతేనేమి..కొన్ని స్వరాల పుట్టుకలు
అబ్బురమనిపించే ఆనందహేలలు
జలజల జారే శ్రావణపు జల్లులు..!!
No comments:
Post a Comment