మరపురాని మునిమాపు కాదంటావా
వెచ్చని నా ఒడిలో చేరి
పెదవిప్పకుండానే కాటుకలతో ఊసులాడి
కన్నులను అరమోడ్పులు చేసి
సంపెంగల పరిమళాన్ని మనసుకద్ది
మౌనరాగంతోనే మోహాన్ని రచించి
అంతరంగపుపొరల ఆనందపు కొసలల్ని సుతారంగా మీటి
అనుభూతుల వెన్నెల్లో విహరించిన వేళ
గుర్తుందిగా నాకు
నీ చూపుల వివశత్వంలోనే నన్ను చేరిన భావం
మబ్బులమాటు చేరిన చందురునేమడగను
మచ్చలు లేని మరో జాబిలి నా సరసనుండగా
తన మోము చిన్నబుచ్చుకొని జారుకున్నావెందుకనా
మన కిలికించితపు వలపు తిలకించి స్వేదమెక్కడంటిందనా
మసకవెన్నెల్లో ఒణికి మబ్బుదుప్పటి కబ్బుకున్నావెందుకనా..
ఇప్పుడిక కురులను మాత్రం అడిగేదేముందిలే
నీ స్పర్శతో ఉంగరాలుగా మారి ముడుచుకుపోయాక
మరింత మెత్తగా నీ చేతుల్లోకే జారిపోతామంటుంటే..!
No comments:
Post a Comment