పువ్వుల పరిమళం తాగిన పెదవులుగా మొదలై
స్వరాల తీగలు తెగిన వీణగా మిగిలినట్లు
కన్నుల్లో స్వప్నాలన్నీ దూదిపింజలేనని గుర్తించాక
మనసైన సాయంత్రాలన్నీ స్మృతుల నీరవంలోకి జారిపోయినట్లు
చెల్లా చెదురైన సీతాకోక చిలుకల గుంపులో
ఒంటరిగా మిగిలిన ఊదారంగు విషాదం మాదిరి
నీలి అగాధపు లోతులను కొలుచుకుంటూ
శూన్యంలో క్రీనీడలు వెతుక్కుంటూ
సౌరభం మిగలని మల్లెపువ్వులా
మరలిరాన్ని కథలని తలపోసుకున్నాక
కాలం జాబితాలో త్యాగమనే తలంపును దిద్దుకోక తప్పదుగా
జీవన గీతిక నిట్టూర్పు సెగలకు మరోసారి మండిపోవడం నిజమేగా..!!
No comments:
Post a Comment