దోసిళ్ళతో చూపులు వెదజల్లుకున్న వేళ
ఒక అమాసను వెలిగించిన వెన్నెల
ఆరోజు కురిసిందన్నది నిజమే కదూ
పచ్చని చెక్కిట కెంపులు ఒదిగి
సంధ్యారాగపు సరిగమలు
గంటల్ని క్షణాలుగా కరిగించినప్పుడు
ఆ ఆనందంలో ఒక రాగం రవళించింది
నా నవ్వును స్వీకరించిన
నీ నయనం విడిచిన భాష్పం సాక్షి
మిణుగురు మెరుపుల సంతోషాలు
నా శ్వాసను అల్లుకున్న స్వరాలై
ఎదురైన మనోవనాన్ని
పరిష్వంగంలో పొదుగుకున్నాక
తేనెచుక్కల తీయందనమేనది
మెల్లెవాకల పరవశ పరిమళం మన సొంతమే మరి..
No comments:
Post a Comment