//విషాదపు రచన//

అనుభూతి తగలని అరచేత

ఎన్నక్షరాలు పేర్చుకుంటే ఏమొస్తుంది..

యాంత్రికంగా కదులుతున్న కాలానికి

స్వప్నమేదో..మెలకువేదో తెలీని అతీతంలో

కాస్త చిరునవ్వేందుకూ ఆస్కారం దొరకదు

అంతుపట్టని చేదురుచి గొంతుకడ్డుపడి

మాటలను ద్వేషించినట్టు

లెక్కలేని ఊసులలా రాలిపోతాయి

కనీకనపడని సన్ననితెర కన్నుల్లో ముసురేసినప్పుడు

గాఢమైన ఎదురుచూపుల్లో తప్పిపోవడం తెలుస్తుంది

వేదన మించిన కావ్యమేదనుకున్నప్పుడు

మదిలో జరిగే మధుర సంభాషణ

కేవలం స్వీయ రచన తప్ప

ప్రతిస్పందించే హృదయమేదీ లేదని ఒప్పుకోవలసొస్తుంది..😣