ఎప్పటికీ ఏకమవని ఆలోచన
అయినా వీడిపోదని
కొంత కవిత్వాన్ని వెంటేసుకొని
నాతో రాయించేస్తావ్
నీకు నచ్చుతుందో లేదో అప్రస్తుతం
కానీ ఎప్పుడో ఒకప్పుడు
ఒళ్ళంతా కళ్ళు చేసుకొని చదువుకుంటావ్..
మనసులో మరుగుతూ
వేడిగా కదిలే రుధిరపు ఆనవాళ్ళు
కొన్ని రాత్రుల్లో నిదురను దూరం చేసే
సవ్వళ్ళుగా మారుతాయ్
నీకేమీ కాలేకపోయిన
ఈ బ్రతుకు పయనంలో
మృత్యువే గమ్యమని తెలిసొచ్చాక
క్షణాల కదలిక మందగిస్తుంది
రాత్రులకి శాపముందేమో తెలీదు
కానీ నాలో నిశ్శబ్దాన్ని రెచ్చగొట్టాలని చూసే చొరవుంది
అందుకే కలలు సైతం కనలేని
నేనో గొడ్రాలిని..

No comments:
Post a Comment