విషాదాన్ని వదిలించుకొని ఆనందాన్ని కౌగిలించుకున్న క్షణం..
మనసంతా గాయాలమయమైనా
బాధనోర్చుకుని ప్రతికూలాన్ని ప్రతిఘటించించినప్పుడు
తడికన్నులతో మెత్తగా నవ్వినట్టుంటుంది
నిశ్శబ్దాన్ని తవ్వి
కొన్ని అనుభూతులు తోడుకున్నాక
మౌనం కదిలిపోయి కొత్తస్వరాలకి చోటిచ్చినప్పుడు
కాలం విశాలమైనట్టుంటుంది
ఆశలు ఆకాశానికి పిలుపునిచ్చాకనే
మనసుతో సహజీవనం మొదలవుతుంది
నక్షత్రాలతో మాట్లాడినప్పుడు నమ్మకం నిజమై
రేపన్నది కలలో కనిపించి
మధూదయానికి చైతన్యమందిస్తుంది
శాంతించిన అలలతోనున్న సముద్రం మాదిరి
ఒక్క చిరునవ్వు పల్లవించగలిగితే
హృదయస్పందన రెట్టింపవుతుంది..
No comments:
Post a Comment