ముద్దు గులాబీ మీదుగా వీచిందని చిరుగాలికి
ఆ పరిమళం నచ్చిందని కానట్టు
ఆకాశం ముక్కలై కురుస్తున్నా
మనసులో మరుగుతున్న రక్తం చల్లబడిందని కాదు
ఒంటరిగా కూర్చున్నప్పుడు
ఒంపుకోవాలనుకున్న బాధ
కాలాన్ని గతానికి తిప్పి గుండెను తొలిచేస్తూనే ఉంటుంది
కలల తీరం వరకూ సాగిన ఎదురుచూపులో
చీకటి తప్ప చిరునవ్వేదీ కనపడదు
వర్షం తప్ప పలవరింపేదీ వినబడదు
రోజంతా తడుస్తూనే ఉన్నా
కన్నీరు తుడిచేందుకెవరూ రారన్నది మాత్రం సుస్పష్టమవుతుంది..

No comments:
Post a Comment