అంతంత మాత్రపు ఆశలతో
విరిగిపడుతున్న విషాదంతో
నిర్వేదంగా వేసిన అడుగులకేమో
గమ్యం శూన్యమై వెక్కిరిస్తుంది
ఒక్కొక్క విత్తుగా నాటుకున్న కలలు
ఒకేసారి చిక్కుపడి చెల్లాచెదురైనందుకేమో
అనాదిగా మూగబోయిన నోళ్ళు
ఉక్రోషంతో చేస్తున్న నినాదాలైనవి
పచ్చని పొలాల ఊసుల శబ్దం
ఘనీభవించిన కన్నీటిరంగుకేమో
గతితప్పిన ఇతిహాసంగా మారి
భావితరాల ఉసురు పాడుతుంది
కష్టాన్ని నమ్ముకొని కూడా
తీవ్రమైన గాయం సలుపుతుందంటే
చీకటి రాజ్యంలో
వెలుతురొక దూరపు చుట్టమయ్యింది 😞
No comments:
Post a Comment