అందనంత దూరంలో ఉంటూనే
ఒకరికొకరం పలకరించుకుంటూ ఉంటాం
ప్రకటించడం రాదంటూనే అవ్యాజమైన అనురాగం
పూస గుచ్చిన దారమై సాగుతుంది
కదలని మేఘాల కూర్పులా
పదాలు పరుచుకున్న ఆకాశం సౌందర్యాన్ని కుమ్మరిస్తుంది
తురాయిపువ్వుల నవ్వొకటి కనుకొసల విస్తరించి
ప్రేమరంగును చల్లి తనుగా తడిచిపోతుంది
అనువైన నిశ్శబ్దాలన్నీ వేలికొసల జారినప్పుడు తెలిసిందది
హృదయాన్నెవరూ తాకలేదనుకున్నా..
కానీ..
నేను నేనుగా లేని క్షణాలు అనుభూతి ఊయలూగుతూనే ఉన్నాయని..
No comments:
Post a Comment