ఎప్పుడంటే అప్పుడు
నువ్వు వెన్నెల్లో తడవాలనుందన్నప్పుడల్లా
నన్ను నీ సమక్షానికి రమ్మనడం
ఆవాహనం చేసుకున్న ఆనందాన్నంతా
ముద్దులుగా నాకు పంచడం
నీ చేతులతో నన్నంతా కప్పడం
ఎన్నిసార్లు వీడ్కోలిచ్చినా మళ్ళీ కలిసేందుకేగా
అన్నట్టు నీ అనునయం..
ఓహ్..
క్షణక్షణం కొట్టుకొనే గుండెకు తెలుసు
యుగాల బరువు మోసే కాలపు సంఘర్షణ అదేంటో..
కన్నీళ్ళతో కడిగేందుకు జ్ఞాపకమైతే కావుగా..
మౌనపు మునిమాపులో నా విరహతాపం
పగలు చూడని రేయిలో నన్నుండమన్నప్పుడు..
కంటున్న గుప్పెడు కలలు నిజం కాకపోయినా
నా ఏకాంతం.. నీలోనికే ప్రయాణం
ఊపిరి తీసేందుకు నీ పరిమళాన్ని పీల్చుకుంటూ
కనురెప్పల మాటు నీ చిరునవ్వులు వెతుక్కుంటూ..!!
No comments:
Post a Comment