గుండెగది తలుపులు మూసేసాక
ప్రియమైన పిలుపుని అందుకోలేని దిగులు
అంతుబట్టని అకారణ విషాదమవుతుంది
మనసులో తడి ఆవేదన రూపంలో
మాటలపై పొగమబ్బులుగా కమ్ముకొని
అలికిడికి దూరంగా ప్రవహిస్తున్నప్పుడు
ఎప్పుడో జరిగిన అనుభవం గుర్తుకొచ్చి
వర్తమానాన్ని కప్పెట్టేస్తుంది
కనులకి అందేంత దగ్గరలో ఉన్న ఆకాశాన్ని చూడొకసారి
సగం చందమామ నవ్వుతూ పిలుస్తుంది
ఆకులసందుల్లోంచీ నీ ఏకాంతాన్ని తొంగిచూసే నీడను గమనిస్తే
అది వెదజల్లే ఆకర్షణలోనూ ఒక సౌందర్యం రంగులీనుతుంది
నువ్వు..నువ్వు కాదని ఎన్నాళ్ళని తప్పించుకు తిరుగుతావు
జీవించు..ఒకసారి కొత్తగా..
ఆనందం అంతర్వాహినైతే
బంధం మరింత అందమైన అవ్యక్తమవుతుంది చూడు 😊
No comments:
Post a Comment