నిన్ను తలచిన క్షణాలన్నీ పువ్వులై
వింతైన పరిమళానికి వివశమై నేనుంటే
వెన్నెలవుతున్న భావాలతో
మౌనాన్ని మోసుకుంటూ నువ్వుంటావు
మనసంతా మయూరమై నర్తించేవేళ
అడుగడుక్కీ తమకమాపలేని గమకాల తడబాట్లలో
హృదయమెంత నవ్వుకుందో..
నీ కవనంలోని అమృతధారలో పూర్తిగా తడిచాక
అనుభూతి గంధాలనలానే పూసుకుని
కలకాలం చైత్రమై నిలిచిపోవాలనుందంటూ మది సొదపెడుతుంటే
వేరే వసంతమేదీ వద్దనుకున్నదీ అప్పుడే
రెప్పల బరువులోని రూపం నాదని నీవన్నాక..!!
No comments:
Post a Comment