//మనసులిపి //

నీ కనురెప్పల పరిష్వంగంలో
చిక్కుకున్న కవితనై
ఒక ఇతిహాసానికి పునాది కావాలని
నిత్యమందుకే స్వప్నలోకంలో

ప్రణవమై పలకరిస్తూంటా..

అప్పటికి..

ఆద్యంతంలేని ఆకాశం
దోసిలిలో ఒదిగి
గుండెనంతా ఒణికించినట్టు
నిశ్శబ్దమో సింధూరపువర్ణమై
కాలాన్ని ఆపమంటుంది

నీ తమకపు గమకంలో
చిలిపి స్వరమై కదిలి
మౌనతలపున ఆవిరినై
వాడిపోని 'విరి'గా

అంతరంగమంతా పరిమళిస్తూంటా..

అందుకే
వర్ణనకందని తొలిపాట
సాన్నిహిత్యపు వాస్తవమై
మనసుపొరల్లో తడిచినుకై
సవ్వడిస్తూ మొదలవుతుంది

ఓయ్..

మనసులిపి తెలుసు కనుకనే నీకిన్ని చెప్తున్నా

కొంత తడుముకున్నా నీ వెనుక నా నీడని గుర్తిస్తావని..💕💜