//ఒక్కోసారి..//

అక్షర సైన్యంతో కాగితాన్ని చుట్టుముట్టాలనుకుంటానా..
అంతులేని ఆకాశంలో ఎన్ని వలయాలు తిరిగినా
కన్నుల్లో ప్రవహించే కన్నీరేమో కలాన్ని కదలనివ్వదు..

పోనీ ఊహలకు రెక్కలొచ్చినట్లు ఎగరాలనుకుంటానా..
భావాన్ని పరీక్షించుకుంటూ శిక్షను అనుభవించే ఖైదీలా
కొన్ని రాత్రులెంతకీ వెలుగునివ్వవు..

పెదవికందిన పాటలన్నీ పోగుచేసుకు పాడాలనుకుంటానా..
కళ్ళెదుట రాలుతున్న ఆకుల హాహాకారాలతో
కలలొక్కొక్కటిగా కరుగుతున్న ఆవేదన గొంతు దాటనివ్వదు

ఇప్పుడిక సాయింత్రాన్నయినా ఊహించడం మొదలెట్టాలి
పారిజాతం పరిమళించడం మొదలయ్యే వేళ
ఇంద్రధనస్సు విరిగినా బాగుందనుకుంటూ..
చెరగని అనుభూతుల సంతకాల్ని తడుముకుంటూ..!!

 

//అనుకున్నా..//

ముసురేసినప్పుడే అనుకున్నా..
ఈరోజు ఖచ్ఛితంగా వాన కురవదని..
కలలవైపు..కవిత్వంవైపు
దారి మళ్ళించి
తను ఎంచక్కా
కదిలే మేఘాల్లో తేలిపోతూ
నా భావుకతను
దొంగతనంగా
తొంగిచూస్తుందని..:D  

//నీవే రాగం..//

ఎన్ని రసానుభూతులో ఎద నిండా..
నేనంటే నీకిష్టమని కళ్ళతో నవ్వినప్పుడు
నిదుర మరచి నను తలచానని చెప్పినప్పుడు
నీ భావసంచలనాన్ని గులాబీగా చేతికిచ్చినప్పుడు
నిన్ను తాకిన చిరుగాలొచ్చి నాలో వేడిని చల్లార్చినప్పుడు..
నా మౌనంలో నీ మధురోహల పలకరింపులిలా..
అంతరంగపొరల్లో ఆనందభైరవి ఆలాపనలు..  

//నిను వీడని..నేను..//

విముక్తి కావాలంటూ..
జ్ఞాపకాల్ని కిటికీలోంచీ విసిరేస్తావ్ గానీ..
నువు రోజూ మాట్లాడే గులాబీ నన్ను తప్పక గుర్తుచేస్తుంది..
అనురాగమంటే అయిష్టమంటూ నువ్వు వినే రసరాగం..
నా స్వరాన్నే వినిపిస్తుంది..
నీ వర్తమానం..నా ఊహాలోకం..
మరెవరికీ ప్రవేశం లేని స్వర్గద్వారం..
చిక్కగా గొంతులో దిగుతున్న కాఫీలో కమ్మదనం
నీకు తెలీకుండానే నీలో వెచ్చదనాన్ని పుట్టిస్తుంది
ప్రేమను రద్దు చేయనివ్వనని మరోసారి కవ్విస్తూ..
ఇప్పుడిక నీ ఆనందోబ్రహ్మలన్నీ నా జతలోనే..
కలలో కమ్ముకున్న పారవశ్యం నా సావాసంలోదే..
ముద్దుగా మోగుతున్న మౌనం నా పెదవులతీపే..:)

 

తొలిపాట

ఎప్పుడో నన్ను తడిమిన
రసోదయాన్నే ఇప్పటికీ తలపోస్తున్నా
నిన్నూ నన్నూ కలిపిన తొలిపాట
పాలపుంతల కౌగిలింతల మేఘాలతేరులోన
ముగ్ధమైన మువ్వంచు గాలికెగిరిన వేళలోన
నీ చూపు చుట్టుకున్న ప్రేమంచు పరిమళాన
కార్తీకపు తొలివేకువ మదిలో సరిగమన
మధురిమను కువకువగా పాడుకున్న భావన..:)

 

//శీతలోదయం//

మంచుపూల పరిమళం ఉవ్వెత్తున లేచి
కలలు కంటున్న నన్ను ఉలిక్కిపడేలా చేసింది
అప్పటిదాకా ప్రవహిస్తున్న మత్తులో హాయొకటి చేరినట్టు
మాటలవసరం లేని అనుభూతుల సరాగాలు
నాలో స్పందనకై
ఊహలపల్లకిని మోసేందుకు సిద్ధమయ్యాయి
ఒక్కొక్కటిగా కనుమరుగవుతున్న నక్షత్రాలు
నిశ్శబ్దంగా కురుస్తున్న కిరణాలవాన
నాలో ప్రాణశక్తినెలా దింపుతుందోనని
అకస్మాత్తుగా ఆగి నాలోకి తొంగిచూస్తున్నాయి
శీతాకాలం ఒడిలో సేదతీరుతున్నప్పుడు
పున్నమి కదిలిన దారులన్నిటా అంతమవని సుమగంధం
అనుభవానికొచ్చే ఆ గోరువెచ్చదనం మహాసుఖం.. 

//నేనో శూన్యమైతే..//

చేయిపట్టి జీవితంలోకి నడిపించాలనుకున్నా
తడబడినట్టే కనిపిస్తావెప్పుడూ
రేపో రోజు నాతో కలిసుండాలనిపించినప్పుడు
నీ తడికన్నుల్లో నీరై జారిపోతాను
నీతో నే పలికిన ప్రతిమాటా
స్మృతుల్లో ప్రతిధ్వనిస్తూ
నిద్దురను దూరం చేసినట్లయ్యి
కొత్తగా పరిచయమయే శూన్యమప్పుడు
క్షణాలను కదలనివ్వక ఆపేసినట్లనిపిస్తుంది ..
బంధమేయాలని నీతో కలిపే నా చేతివేళ్ళు
గుర్తొచ్చిన ప్రతిసారీ
ఖాళీలను పూరించేందుకిక రాబోమని చెప్పినట్లుంటాయి
హృదయంలో పడ్డ చిక్కుముళ్ళు విప్పడం రానప్పుడు
శరీరం అచేతనమవడం తెలుస్తుంది
అప్పుడే సందేశం వినాలనుకున్నా ఏ మేఘమూ గర్జించదు.
ఆరాధనలోని ఆత్మానుభవం నీకందనప్పుడు
కఠినమైన శిల హఠాత్తుగా మృదువుగా మారితేనేమి
నీకు తలపుంటుంది కానీ నాకు తనువుండదు
నిశ్శబ్దమో శాపమై
నే తపస్సు చేసిన కౌముదీ రాత్రుల్లో
నీకు జాగారం తప్పదప్పుడు.. 

//Paradise Regained//

నీ మోము..
వర్ణించడం ఎవరికవసరమని..
కానీ నాకు మాత్రం ఓ అమూల్యబింబం.
చదివితే ఓ ప్రేమ పుస్తకం
నే రాస్తే రసరమ్య కావ్యం.
కొసరి కొసరి నవ్వే నీ కళ్ళు..
చూపులతో ఆలింగనం చేసే చొరవున్న కళ్ళు..నిమీలితమవడం నాకిష్టం.
చిలిపిదనం హద్దు దాటనీయక..
నాకోసం ముద్దులు దాచుకున్న నీ పెదవులు..ఇంకెవరికీ ఉండవిది సత్యం
సున్నితమైన భావాల హృదయం..
నీకుందని ఒప్పుకోకనే..కొదమసింహమల్లె ఆ గర్వం..ఓ విస్మయం

నీ మోమంటేనే అదో మనసైన చిత్రం.
నన్ను చిత్తరువును చేసే ఆ రూపం అపురూపం
అందుకే రుబాయిలు చేసి పాడుకుంటుంటా నా ఆహ్లాదం..
అన్నీ కలగలిసిన నీ వదనం..అదో అపరిమిత ఆనందపు స్వర్గం..:)

 

//ఇప్పటికింతే//

అవును..
మెరిసే నక్షత్రాన్ని చూడాలనుకొనే కళ్ళు
ఆకాశాన్ని అంతగా పట్టించుకోవు
బరువుగా కదులుతున్న మేఘం కురుస్తుందని ఆశపడ్డా
అది సంధ్య ముసురుకున్న చీకట్లోకి మారుతుందని
సరిపెట్టుకోక తప్పలేదు..
రాతిరి కోసం ఆరాటపడ్డంతసేపు పట్టలేదు
మరో వేకువయ్యింది కానీ
నీ జాడైతే లేదు..
మళ్ళీ అదే ఉషోదయం..
అందులోనూ హేమంతం
నాకు వెచ్చదనం అందుతుందనే నమ్మకమైతే లేదు
ఇప్పటికింతేనేమో..
నువ్వక్కడ..నేనిక్కడ.. 

//కార్తీకపౌర్ణమి//

ఎలా మొదలు పెడతావో
అసలేం చదువుతావో
తెలియకుండానే మనసు పరిచినందుకేమో
వెలుగునీడల సందుల్లో
సునాయాసంగా అడుగులేసావు.
నాతో నేను చెప్పుకొనే కబుర్ల పోగులన్నీ
ఒక్కొక్కటిగా కలిపి నన్నో చకితను చేసావు
సిగ్గుతెరను కప్పుకున్న సౌందర్యాన్ని
నీ మనోనేత్రంలో చిత్రించి నన్నో జాబిల్లిని చేసావు
చీకటవుతుంటే నాలో చిత్రమైన వేదన
అరారా కురిసే వెన్నెల మీగడ తరకల్లో
మనసుకు నలుగు పెట్టే భావాల వెల్లువ
ఆపై తెల్లవారనివ్వద్దంటూ కొన్ని కలల కువకువ.. 

//మనసంచున..//

సాయంకాలపు సరిగమలో ఏదో తేడా కనబడుతుందీ రోజు.

హేమంతానికి దగ్గరవుతున్నట్టు పువ్వుల్లోనూ స్పష్టమవుతున్న ఒణుకు. కంటికి కనిపించని గాలి మాత్రం చిరునవ్వుల ఈలలేస్తూ చేస్తున్న సందడి. పొద్దువాలకుండానే కచేరీకి సిద్ధమవుతున్నట్టు నక్షత్రమూకల తొందరలు. ఇంతకు ముందెప్పుడో నాలో ప్రవహించిన గుర్తుగా కొన్ని ఆలాపనలు.

ఎన్ని కాగితాలు రాసినా అంతమవని కలల మాదిరి మరిన్ని పాటలు మదిని వెంటాడుతూ, కన్నులకింపైన దృశ్యాదృశ్యాలు గమ్మత్తుగా చూపును మార్చుతూ... మెలికలు తెలియని మేను ఒయ్యారాన్నిప్పుడే నేర్చినట్టు సరికొత్త విరుపుల సొలపులు.

ఓ సరికొత్త లాహిరికిదో ప్రారంభమనిపిస్తుంది. ఊహల్లో ఊగుతున్న గులాబీ పరిమళం మెత్తగా మనసుని చీల్చి నాలోంచీ నన్నెటో తీసుకుపోతున్నట్టు ఒంటరిగా ఉన్నా బానే అనిపిస్తుందిప్పుడు. నరాల్ని మీటేందుకు శుక్లపక్షం ఏదో గమ్మత్తును కుమ్మరించనుందన్నట్టు... 

//ఆవాహనం..//

నా మనసిక్కడ లేదిప్పుడు..ఒక గాఢాలింగనంలో నిన్ను పొదుపుకున్న ఊహలో
కాలాన్ని కాసేపు ఆగమని బ్రతిమాలినట్టు
నువ్వో తీగలా సాగి..నీలో వెచ్చదనాన్ని దిగమింగుకుంటూ
నా ఒడినాశ్రయించి
మగత కమ్మిన దేహాన్ని నాకప్పగించి నిదురించినట్టు
ఈ రాత్రి నాకెంతో విలువైనది.
నీలో కుదురుకున్న కల్లోలాన్ని తప్పించి
ఆగమ్యంగా తిరుగుతున్న నీ మనసుకో ఆకృతినిచ్చి
ఇన్నాళ్ళ నా తపస్సును నీకు ధారపోసేందుకు
నీలో కదులుతున్న చిత్త చాంచల్యాన్ని
నా వేలికొసలతో దూరం చేసేందుకు..!!

 

//సోలో..//

పైకి నేనో కవనపు నాయికను..లోలోన నాదో ఊహాలోకం
పైకి నేనో స్వేచ్ఛానందం..లోలోన నాకే తెలియని నిర్బంధం
పైకి నేనో సారంగీనాదం..లోలోన నేనో విషాద సంగీతం
పైకి నేనో మెరుపు ఛురిక..లోలోన నేనో పగిలిన అద్దం
పైకి నేనో ఎగిరే పతంగం..లోలోన రెక్కలు తెగిన విహంగం
పైకి నాదో ప్రేమ ప్రయాణం..లోలోన నేనో ఏకాకి స్వప్నం
ప్రతిక్షణం..
ప్రతీక్షణం..
నాకు నేనే అర్ధం కాని అద్వైతం..!!

 

//కలల చినుకులు..//

నా రెప్పల మీద వాలే కలలకే తెలియాలి
అది పగలో రేయోనని
నా నుంచీ నన్ను విడదీసి
నిశ్శబ్దపు ఊహల్ని చెదరగొట్టి
ఎక్కడెక్కడికో మోసుకుపోతున్నాయి
రెక్కలు అవసరం లేకుండానే నేను
ఖండాంతరాలు దాటి పోతున్నాను..

వసంతమో హేమంతమో తెలియని ఋతువు
లిపిలేని స్వరపల్లవి తోడు
ఎండ మండిపోతున్నా చెమటచుక్క లేదు
అనుభూతుల సవారిలో అలుపన్నది లేదు..
అంతంలేని ఆశలు కాలాన్ని లాక్కుపోతున్నప్పుడు
హృదయానికి గమ్యం అర్ధం కాదెప్పుడూ..
కన్నులు మూతబడిందీ లేనిదీ తెలీనప్పుడు
అది జ్ఞాపకమో సాయంత్రమో గుర్తు లేదు..

వినిపిస్తున్న నవ్వుల రాగం..
తనువు తంత్రులను సవరిస్తుంటే
ఆ లలితకచేరీ ఏ జన్మదో తెలియనేలేదు
అప్పుడెప్పుడో వెన్నెలజల్లులో తడిచిన తమకం
అవ్యక్తభావ మధురిమను వెచ్చగా కప్పుకున్నాక
పరిచితమైన పరిష్వంగపు పరిమళం

ఈ స్వర్గంలోంచీ బయటపడాలని లేదిప్పుడు
ఆనందాన్ని తాగుతున్న ఆత్మని వారించాలని లేదస్సలు.. 

//ఈ వేళలో నీవు..//

ఈ వేళలో నీవు..ఏం చేస్తూ ఉంటావో
మనసుని పాట కడితే ఇలానే ఉంటుందేమో
క్షణక్షణం గుచ్చే నీ చూపులూ నవ్వులు
ఊహలతో విలవిలలాడుతున్నానంటే నమ్మవుగా..

తూరుపుకన్నా ముందే విరిసే నా మోమునడుగు..
నువ్వు తప్ప వేరే థ్యాస నాకు తెలుసేమోనని
ఆత్మ ఆలపించే ఆశామధురిమను ఆలకించు
రంగురంగుల గుసగుసలు..వాలేపొద్దుల సరిగమలూ
రెప్పలచాటు చిరుకలలూ..పూచేపెదవుల పల్లవులూ
ఎక్కడ మీటుతావో తాకి చూస్తేగా..

ఎప్పుడు కలిసావో తెలియదు కానీ..
గుండెల్లో వెన్నెల కుమ్మరించావు..
వేయి స్వరాలొక్కటై పిలిచినట్లు మత్తకోకిలను మరిపించావు
అందుకే జీవఖైదీనవుతుంటా నీ అనుభూతుల్లో
పురులిప్పుకుంటుంటా నా సంతోషపు వృత్తంలో..:)

 

//ఏకాంత వెన్నెల..//

ఆకాశమాపలేని వెన్నెల
కురుస్తూనే ఉంది రేయంతా చల్లగా
ఎవ్వరంత నిశ్శబ్దాన్ని నేర్పారో
కుదుపుతుంది మనసునిలా మెత్తగా
ఎన్ని గుసగుసలు గుర్తుకొస్తాయో..ఎంత దాహాన్ని రేపుతుంటాయో
తలపుల తోటల్లో పువ్వులన్నీ ఒకేసారి వికసించినట్టు
ఏకాంతం పరిమళిస్తుంది
మధువు తాగిన మైకమప్పుడు నక్షత్రాలతో ముచ్చటిస్తుంది
జూకామల్లెల మాలలూ..కలలో కదిలిన పాటలూ
రంగురంగుల భావాలూ..మైమరపించే రాగాలూ
ఇదంతా నిరీక్షణేమో తెలీదు
ఓ మధువీక్షణగా నా భావాలింతే..:)

 

Morning Raagaa...💞💜

నిశ్శబ్దం వాలిన పొద్దుల్లో
పేరు తెలియని పిట్టల గుసగుసలు ప్రేమలేఖలై
గాలి ఊసుల కిలకిలలు కవితలై
పువ్వులు పాడే సంగీతం మనసును లేపినట్టయి
కలల పొలిమేరను దాటిన కన్ను నిద్దుర వీడింది..
కల్పించికున్న సౌందర్యం రారమ్మని పిలిచింది..

తీయదనమెక్కడో లేదని తెలిసిన వేళ
క్షణాలు మీటుకున్న సంగీతం
నాతో నన్ను ప్రేమలో పడమంది
రాతిరొదిలిపోయిన నవ్వునే విరహం తడిమిందో
పెదవులనొదిలి ఉండలేనంటూ అమాంతం వచ్చి చేరింది..

ఓహ్..
ఆకాశం పిలవకపోతేనేమి
ఎగిరిపోతున్నట్టే ఉంది మరో లోకానికిప్పుడు..
అరచేతిలోని అమృతం అధరాలను తాకినప్పుడు..:)

 

//నేనే నువ్వై..//

కవితను రాస్తానో..కదంబమే కూర్చుతానో..కమ్మగా నీ మదినే దోచేస్తానో
కదిలొస్తానో..కల్పిస్తానో..నా కైదండల్లో నిన్నల్లేస్తానో..
కురుస్తానో..కులుకుతానో..నీ కావ్యంలో కథానాయికనవుతానో..
కన్నీరవుతానో..కాగితమవుతానో..నీ కవితల్లోకొదిగే అక్షరమవుతానో..
గాలినై వీస్తానో..గంథమే పూస్తానో..నీ ఆత్మలో పరిమళమైయ్యుంటానో..
గంగనవుతానో..గులాబీల వాననవుతానో..నీ గుండెల్లో ప్రవహించే మధువునవుతానో..
చెలమవుతానో..చెంగల్వనవుతానో..నీ చిరునవ్వుల్లో చిగురింత నేనవుతానో
చంచలిస్తానో..చరిస్తానో..నీ చేతులతో నా అరచేతులు పెనవేస్తానో
చెమరిస్తానో..చిదిమేస్తానో..నీ చింతలు తీసే చేమంతినవుతానో

జ్ఞాపకమవుతానో..జావళినవుతానో..నీ చిత్తంలో చైత్రించే మొలకనవుతానో..
జాబిలినవుతానో..జాజిరినవుతానో..నీ పెదవుల్లో కదలాడే జానపదమవుతానో
తన్మయమవుతానో..తెలిమంచునవుతానో..నీ హేమంతానికి పులకించే రేకునవుతానో
తుషారమవుతానో..తడుపుతుంటానో..నీ తలపుల్లో తేలే మబ్బునవుతానో..
థ్యానమవుతానో..థ్యాసనవుతానో..నీ రెప్పలమాటు కలలో రాగమవుతానో..
దీర్ఘమవుతానో..దూరమవుతానో..నీ శూన్యాన్ని నింపే నిశ్శబ్దమవుతానో

నిలబడతానో..నిట్టూర్చుతానో..నీ అడుగులకో గమ్యమవుతానో..
నారింజనవుతానో..నవోదయమవుతానో..నీ నయనాల నెచ్చెలి నేనవుతానో..
నిశ్చలనవుతానో..నిద్దురనవుతానో..నీ నర్తనంలో నేనో నీడనవుతానో..
పాటనవుతానో..పదమునవుతానో..నీ ప్రేమగీతానికి పల్లవినవుతానో..
ప్రాణమవుతానో..ప్రాసనవుతానో..నీ జీవనగీతిక భావమవుతానో..
బొమ్మనవుతానో..భవితనవుతానో..నీ బాహువుల్లో స్వర్గమవుతానో
బిందువవుతానో..బంధమవుతానో..నీ బరువైన క్షణాల ఊపిరవుతానో..
మరాళినవుతానో..మందస్మితనవుతానో..నీ మదిని మెలిపెట్టే మెరుపవుతానో
మత్తునవుతానో..మైనమవుతానో..నీ మాటల్లో ముత్యమవుతానో..

రంగునై..రాతనై..రవళినై..రాథనై..
లాలనై..లలితమై..లాలసై..లాహిరై..
వర్షమై..వాగునై..వయ్యారమై..వరాంగినై..
శ్వాసనై..సాంత్వనై..శాశ్వతనై..స్నిగ్ధమై..
ప్రభాతమై..ప్రకాశినై..ప్రణయమై..ప్రశాంతినై
భాష్పమై..గ్రీష్మమై..నక్షత్రమై..నిరీక్షణై..

అనుక్షణం నీతో నేను..నాలో నువ్వంత వరకే నేను
నువు దూరమైతే తట్టుకోలేను..ఆ దురదృష్టాన్ని మోయనూ లేను..!!

//అందుకే..//

మాసాలన్నీ శిశిరాలనిపించడం సహజమేగా
నువ్వో వసంతమైయొచ్చి చిగురింతలు నేర్పనప్పుడు..
ప్చ్..ఎన్నడుగులు ముందుకేయాలో..
మన మధ్య దూరమన్నది చెరగాలనుకున్నప్పుడు..

మాటలను అనువదించలేని నీ మౌనం
కన్నుల్లో హేమంతాన్ని వర్షిస్తుంటే..
నీ తలపునక్షత్రాలు లెక్కిస్తూ నేనుంటున్నా
మన వలపు వారధిగా దారులేస్తాయనే..

నా నవ్వులు నిండుకోవడం తెలుస్తోందిక్కడ..
మనసు కాజేసి నువ్వటు మాయమవగానే..
ఊపిరాగినా ఫరవాలేదనిపిస్తుందందుకే
మరుజన్మకు తప్పక శ్వాసలోకొచ్చి చేరతావనే..

అందుకే
అక్షరాల్లో వెతుక్కుంటా నిన్ను
నా భావంతో సరిపోల్చుకుంటూ
ఎదురైన క్షణాలన్నింటా నిన్ను నింపుకుంటూ.
ఏకాంతపు ఎడబాటులో నిన్ను తడుముకుంటూ..!!

//ఆ రోజు..//

ఇప్పుడిక తెల్లవారితేనేముంది
నేనిప్పటిదాకా చూస్తుంది చీకటినేనని తెలిసాక
మనసుండీ ఏం యోగం
నీ చూపుకో ఆటబొమ్మగా నే మిగిలాక
ఇది నీకు దగ్గరవాలని ప్రయత్నించిన ప్రతిసారీ నేనోడిపోతున్న ఆటేగా
నీకెందుకంత ఇష్టమో..
ఎవరికీ వినబడని మనోగీతిక నీదైనందుకా
లాలితాన్ని పెకిలించి ఆనందించే విలాసం
ఓనాటికి మిగిలిపోదువులే ఒంటిగా
నేనస్తమించే రోజుకై వేచి చూడు మరి..!!

//అప్పుడు..మనసుండేది..//

నక్షత్రాల పందిరి కింద
జాబిలితో ఊసులాడినప్పుడు
నాకో మనసుండేది
నాలో నేను నవ్వుకుంటూ
ఏకాంతంలో విహరించినప్పుడు
స్వీయభావాలపై మక్కువుండేది
చూపులు తడిమిన దారులెల్లా వెలుగులు నిండేవి
మౌనాన్ని ఆవహించినప్పుడల్లా ఊహలొచ్చేవి
సంద్రంలోని అలలన్నీ నాలోనే ఊగేవి
రేయింబవళ్ళు సంభ్రమంలోనే కదిలిపోయేవి..

ఎప్పుడు జ్వరమొచ్చిందో తెలీదు
రుచి కోల్పోయిన పెదవికి దాహం పరిచయమయ్యింది
హాయిని మోసే కన్నుల్లో కన్నీరు చిందింది
మబ్బులు నిండిన సాయింత్రమంటేనే భయమయ్యింది
మల్లెపొదలు రమ్మంటున్నా ఒక్కడుగూ పడనంది

రద్దయిన స్వప్నాలనెలా ఆహ్వానించాలో
గొంతు విప్పిన కోయిలై కవిత్వాన్నెన్నడు కూయాలో..
కుంకుమవన్నెల పెదవులనెలా పూయించాలో
జీవితాన్ని ప్రేమించడమెలా నేర్పాలో..
అసలింతకీ మనసునెలా ఏమార్చాలో..:(