అవ్యక్తానివై నాకందని
నీలోని పరమోజ్వలిత కాంతిని
ప్రతి ఉదయం
నా తమస్సును తరిమేందుకు
ఆహ్వానిస్తూనే ఉన్నాను..
అంతులేని సాగరానివై
పాల నురగల కెరటాల తోడి
జ్ఞాపకాల వీధిలో నడుస్తున్న
నాలో ప్రకంపనలు రేపి
నీ ఉనికి విషాదం కాదన్న సత్యాన్ని
నాలో నేను నవ్వుకున్నప్పుడు కనుగొన్నాను
తడబడుతున్న అడుగులిప్పుడు
నీతో కలసి నడిచి
ఆ ఏడు రంగుల మాయను
ఇలకు దించి
ఇన్నాళ్ళ మౌనరాగాన్ని
మేఘమలహరు పాటకట్టి
పాడుకొనే రోజు కోసమే నేనెదురుచూస్తున్నా..!!
No comments:
Post a Comment