వేవేల ఆశలకు పూసిన పువ్వును నేను
శరత్కాలానికి వన్నె తెచ్చిన నిశీధి వెన్నెల నేను
ఎన్నో అసమాన నక్షత్రాల నడుమ
విరినవ్వుల జాబిలి నేను
మౌనంతో మలిగే రాత్రుల్లో
సరిగమలు కూర్చే సారంగిని నేను
తెలుస్తోందిప్పుడే జీవితమంటే..
జ్ఞాపకాలతో కదిలే భవిష్యత్తు కాదని
కన్నీటిని మింగి ఉప్పెనైన సముద్రం కాదని
చూపులకే సంచలించే ఊపిరి కాదని
పెదవి దాటని పదాల వ్యూహం కాదని..
మేఘరాగం పాడే వెల్లువే జీవితమంటే
నిశ్శబ్దం చోటిచ్చిన ఆలాపనే జీవితమంటే
మనసనుభూతి చెందే స్వాతిశయమే జీవితమంటే
తాదాత్మ్యతలోకి మారిన వైరాగ్యమే జీవితమంటే
నీకు తెలుసుగా
అలనై..
ఆత్మనై..
అలతినై..
అపూర్వనై..
ఆపేక్షనై
అమలినై
ఆకాశమై ఒంగి చూస్తున్న హృదయాన్ని నేను
నీ జతలో
విశ్వాన్ని జయించాలని ఎదురుచూస్తున్న చకోరి నేను
నీ మనసంతా ప్రవహించాలని ఆశిస్తున్న అలకనంద నేను
నీకై కురవాలనుకునే కవిత్వాన్ని నేను..
No comments:
Post a Comment