తనెప్పుడొస్తాడో తెలీదు..
నిత్యం నేనెదురు చూస్తున్నది
తనకోసమేనని తెలిసినా
ఒక మైమరపు క్షణంలో
మెరుపుగా కదిలి మాయమవుతాడు
అప్పుడు నేను
ఆనందపడాలో..
అసహాయినవ్వాలో
నెలవంకలు ఉదయించాల్సిన పెదవిలో
విరుపులు దాచుకోవాలో
పంచుకోవాలనుకున్న పదములన్నీ
మూటకట్టి మౌనవించాలో
ఎలా ఆపుకోవాలిప్పుడు
రెక్కలెత్తి ఎగరాలనుకున్న ఆనందం
ఒక్క వేటుతో కత్తిరించబడ్డాక
గుండెలోని ఆక్రోశం
ఉగ్రమై ఉరమాలనుకున్నందుకు
విషాదాన్ని కురవనివ్వకుండా
మనసునెలా మభ్యపెట్టాలో
నే కన్న స్వప్నాలకిప్పుడో అర్ధం లేదు..
తన అంతరంగానికో అడ్డుగోడ కల్పించుకున్నాక..
No comments:
Post a Comment