ఉదయం మేల్కొన్నప్పుడు
తెలీలేదు..
రాతిరి నయనంలో నర్తించిన
స్వప్నానికో అర్ధముంటుందని
ఊహించని ఓ పరిమళం
వెంటాడుతూ నా వెనుకెనుక వచ్చేస్తుందని
మరుక్షణం తెలియని చైతన్యం
చిగురేసిన చైత్రమై హత్తుకుంటుందని..
మనసుపొరల్లోని పొడిపొడి మాటలు
ఒక్కసారిగా స్వరాలుగా మారి
గుండెను పొంగులెత్తించడం
గగనానికో వంతెనగా మారడం
ఈనాటికి చూపుల సరిహద్దు దాటిన నవ్వులా..
పెదవిని మౌనం ముసుగేసినా
పెల్లుబుకుతున్న కలభాషణలన్నీ
కళ్ళు కోటి కాంతులతో క్రోడీకరించినట్లు
మదిలో దిరిసినపువ్వుల మెత్తదనం
పులకింతలనోర్చుకున్న విశ్వరహస్యం
ఒక్కో రోజంతే..
వేకువకు మొదలైన సన్నాయి రాగం
ఒక్క చోట నిలబడలేని అనంతమైన జలపాతం..
No comments:
Post a Comment