మౌనం ముసురేసింది..
ఓహ్హ్..అర్ధమైంది
మరో ప్రబంధం రాసే వేళయ్యిందని..
ఓ పక్క వాన కురుస్తూనే ఉంది
మరులుగొలిపే లోకంలో నువ్వూ నేనూ
గోడకు వేళ్ళాడుతున్న అద్దానికో కుతూహలం
అప్పుడే నిశీధిలో స్నానం చేసొచ్చిన మైమరపులో నేనుంటే
నన్ను ముంచేసేంత మోహం నీ కన్నుల్లో
పూల రేకుల మెత్తదనం నా తనువుదైనప్పుడు
అంతులేని వాత్సల్యం నీ ఆలింగనం..
ఆదమరచి నిద్రించాలని చూసిన ప్రతిసారీ ఇదే కల
ఎక్కడో ఊహల సరిహద్దులో
నా పెదవంటే నీ చూపుల తీపులు
సిగ్గుపూల సువాసనలేస్తూ మన శ్వాసలు
ఊపిరి బరువు తెలిసే ఆ క్షణాలూ
నాలో ఉదయించిన ప్రశ్నలకు నీలో సమాధానం వెతుకుతున్నందుకేమో
కల్పన కొనసాగింపు కానివ్వమంటూ కలం
కవితలో నిన్నుంచినందుకదో గర్వం..
;) 
No comments:
Post a Comment