మనిషి నిజం..మనసు అబద్దం..
నవ్వింది నిజం..ఆనందించడం అబద్దం
గడియారం ముల్లును వెనక్కెలా తిప్పగలను
దాహమంటున్న మనసు వెక్కిళ్ళనెలా ఆపగలను
మాటలన్నీ మౌనంలో దాచుకుంటూ
విషాదాన్ని సహనంగా ఓర్చుకుంటూ
కవితలన్నీ స్వరాలుగా కూర్చుకుంటూ
నిముషాల్ని నిర్దయగా తరుముకుంటూ
నేనో చంచలితనై నటనలో ఆరితేరిపోతున్నా..
కానీ..
నన్ను నేను నిగ్రహించుకోలేక ఓడిపోతున్నా
ఎందుకిలా అనుకున్న ప్రతిసారీ
కొన్ని ప్రశ్నలకు జవాబులుండవన్న విధి
అరనవ్వులు రువ్వుతూ నొసలు ముడేస్తుంది
నన్ను మాత్రమిలా ఏకాకిలా జ్వలించమంటూ..:(
No comments:
Post a Comment