వసంతం కోసం ఎదురు చూడకుండానే
గండు కోయిలల్లె వచ్చి కొత్తపాట మొదలెడతావు
వేసవిగాలే కదాని విస్మరించగానే
కొత్తపూల నెత్తావులేవో మోసుకొచ్చి మాయచేస్తావు
నీ జ్ఞాపకాల తీవెను విపంచిగా మీటకుండానే
చిరునవ్వులో లీనమై నన్ను పలకరిస్తావు
కాలపురెక్కలతో ఎగిరిపోయిన గాయాలను నిమురుకోకున్నా
తళుక్కుమన్న కిరణమై స్వప్నంలోకి విచ్చేస్తావు
చూపుతో స్పృసించి చేయి చాచకుండానే
అనుభూతుల అలలలోకి రమ్మంటూ కౌగిలిస్తావు
మరపురాని తీయనిబాధ ఎక్కువగా ఉందెందుకో నేడు
నిశ్శబ్ద గతంలో నిన్ను తడుముకోకున్నా
మనం అనే ఇద్దరిని చెరిపేసి
ఒకరిలోంచీ ఒకరిలోకి ప్రవహించినందుకు
ఒక్కరుగానే ఒదిగామని నువ్వు చెప్పకనే చెప్పినందుకేమో..!!
No comments:
Post a Comment