తొలిసంధ్య కుంకుమవన్నెలను చూశావు కదూ..
గుర్తుకొచ్చుంటానుగా ఆ ఎర్రని కాంతిలో
నా మోము నీ ఊహలకౌగిలిలో అరుణిమైనట్లు..
ఏ నీలిమను చూసినా నీ కనుపాపలు
నన్నే అన్వేషించినట్లు నీలో భావనలు
తరగిణులై నిన్నల్లుకొనే అల్లరిగాలులు
సుస్వర నాదమై నన్ను పాడి..
నీలో అలౌకికాన్ని మేల్కొల్పలేదూ
ఏ నిముషాన్ని నిమురుకోవాలని చూసినా
పరవశించే ప్రతిఘడియా
పరితాపమై పదే పదే ప్రణయాన్నే పల్లవిస్తోందిగా
సన్నజాజి పరిమళంలో దాగి ఉన్న నా జ్ఞాపకం
నీ నిరీక్షణలో మరింత తీయనై
ప్రేమామృత ధారలతో హృదయాన్ని ఉప్పొంగించిందిగా
ఏకాంతవేళల్లో మన రెండు గుండెల చప్పుడు
నీ హృదయాంతరాళల్లో వినబడ్డాక
ఇంకా అనుమానమేముంది
నీ ఆలోచనలో ఆంతర్యాన్ని నేను
నీ ఆత్మానందాల అనుభూతి నేను
నీ మనోరూపానికి దర్పణం నేను
నీ ఆవేదనాకెరటాల గమ్యం నేను
నీ మౌనంలోని రహస్యాన్ని నేను
నీ నివేదనకు ఫలితాన్ని నేను
నువ్వంతా నేనయ్యాక వేరే దిగులేముందని
అవ్యక్తమైన తాదాత్మ్యతలో లీనమైన ఆత్మలసాక్షి..
అక్కడ మిగిలింది అద్వైతమైన మన ప్రేమొకటేగా..!!
No comments:
Post a Comment