కొన్ని విషాదాలకి అంతముండదు
ఎక్కడ మొదలయ్యిందో కూడా గుర్తుండదు
నన్ను వీడిపోయిన నీ చెలిమిలాగా
నువ్వెళ్ళినా..నీ సౌరభం నాతో మిగిలున్నట్లు
గతజన్మ స్మృతులతో మనం కలిసున్నట్లు
కల్పనేదో కలవరపెడుతుంటే
పున్నమినే గుర్తించలేకున్నా
హృదయమంతా పరచుకున్న నీలినీడలు
నక్షత్రాలను సైతం దాచి పెడుతుంటే
నిశీధి నిశ్శబ్దమొక్కటే నాకు తోడయినట్లుంది
శిశిరంతో పోల్చుకొని మరీ మనసు
నా నుండీ వేరుపడుతుంటే..
నాలోని ద్వంద్వాన్ని తట్టుకోలేకున్నా..
ఏకమైతే తప్ప విముక్తి లేదన్న మనసును
అదిమిపట్టలేని అవస్థలో నేనున్నా
మూతబడుతున్న రెప్పలమాటు
తామరతుంపరల గలగలలో
వర్తమానాన్ని కరగదీయాలని చూస్తున్నా..!!
No comments:
Post a Comment