విరాగిలానే జీవితం చాలించాలేమో..
వెలుతురన్నదే లేనట్లు..అమాసకే నేను బంధువైనట్లు
ఎప్పటికీ స్వప్నం కాని కొన్ని వాస్తవాలు
ఒంటరిని చేసి నన్ను వెక్కిరించినట్లు
నాపైనే నాకు జాలిని గుప్పిస్తూ
అస్తిత్వం గురించిన ఆలోచన చేయవద్దంటూ
హృదయాంతర్భాగమెప్పుడూ చెమ్మగిల్లి
నీకోసం కాచుకొనే అపురూపాలేవీ లేవంటూ..
నన్ను మరింత విషాదానికి గురిచేస్తూ..
ఏ దూరతీరాలకో సాగిపోదామనుకున్న ఆలోచనలన్నీ..
రెక్కలు తెగిన కాటుకపిట్టలై
అదే చీకటిలో సమాధి కాబడుతూ
కూపస్థ మండూకంలానే ఈ జన్మకి బతికిపోమంటూ..
నాకేదో అన్యాపదేశ ఉపదేశం అందించినట్లు..!!
No comments:
Post a Comment