నిన్న..
మనసంతా నువ్వై నిండిన అలౌకిక భావనేదో బాగుననుకున్నా
ప్రేమతో ఆర్ద్రమైన హృదయానికి లోకంతో సంబంధం లేదనుకున్నా
శూన్యమంటిన జీవనంలోనూ చంద్రోదయాలు సాధ్యమేననుకున్నా
చిగురించిన వసంతానికి శిశిరంతో పనేలేదనుకున్నా
నేడు..
మాధుర్యమంతా ఒక్కసారిగా హరించినట్లయ్యింది..
ఒక్కసారిగా నువ్వు దూరం కాగానే
వేల అమాసలొక్కసారే కమ్ముకున్నట్లు
చీకటి కోరల్లో చిక్కుకున్నాక..
ఆనందపు ఊడలెవరో లాగేసినట్లుంది
అంతరాలలో ఉబుకుతున్న విషాదానికి తోడు
ఆరిపోయిన నవ్వుకి మొహం నల్లబడి..
మౌనంలోనికి కూరుకుపోయింది నాలో చైతన్యం..
జ్ఞాపకాల తాకిడికి గుండె బరువెక్కి
నిరాశ మూలుగై నిట్టూర్చుతుంటే
తిరిగి అవే ఆలోచనల్లోకి అడుగులేస్తున్న నేను
స్వప్నాన్ని వేడుకుంటున్నా..
జీవనసంధ్యలో తళుక్కుమన్న నీ మెరుపుతో..
రాత్రినైనా వెలిగించమని..
నిరంతరానందమిచ్చే నీ తలపులను..
స్మృతిగానైనా నావెన్నంటి ఉంచమని..!!
No comments:
Post a Comment