// సౌందర్యం //

మనోగతం మంచుగాడ్పును మోసుకుపోతున్నప్పుడు
సమాధి అయిన విశ్వాసం
ఉనికి పట్టని దర్పణంలో
బలహీనమైన సౌందర్యం

ఆకులు రాలిన శిశిరం
నిర్జీవమైందని నిరాశించేలోపు
ఓ వసంతపు కేరింత
పచ్చగా ఆవరించడం అబద్దం కానట్టు
ఘనీభవించిన నిశ్శబ్దం
ఓనాటికి గలగలమని నవ్వకపోదు

అనంతంగా రాలే విషాదం
హృదయపు దారుల్ని తడిపిపోయాక
ఆపైన ఓ చిత్రమైన వాసన
అసంకల్పితంగా ఆకర్షిస్తుంది

కొన్ని కథలు అక్కడ మొదలవుతాయ్
మూగబోయిన జీవితంలో
స్వరాలు తరంగమై సంగీతమైనట్టు..💞