ఎప్పటినుంచో కప్పుకున్న తెర
ఇన్నాళ్ళూ మనసు చాటు చేసి
తనకూ నటించడం చాతనవుననే
విషయాన్నలా గుర్తుచేసుకుంది
శిలలాంటి హృదయాల నడుమ
కుటిల మనస్తత్వాలు..తడి తెలియని భావాలు
అంధకారపు ప్రతిబింబాలు
వీటి నడుమ ఇమడలేనంటూ
పాత్రల్లో ఒదిగిన నీటివలే
తనకు తానే అబద్దాన్ని ముసుగేసుకుంది
ఇప్పుడొక ఉషస్సుని పట్టుకోవాలనుకున్న ప్రతిసారీ
ఉదయకిరణాల రంగులు
వెక్కిరించి ఉరికినట్లనిపిస్తూ క్షణాలను వృధా చేస్తున్నాయి
విహంగాలై వలసొచ్చే ఊహలు సైతం
అస్తమించే ఏకాకితనాన్ని పలుకరించడం అనవసరమని కదిలిపోతున్నాయి
రేయింబవళ్ళు వ్యత్యాసమెరుగని నటనలో
ఆరితేరిపోయాక
అంతరాత్మ ఘర్షణ అక్షరాలను తాకింది
ఋతువులనే రాయాలనుకున్నక గ్రీష్మమైనా శిశిరమైనా తప్పదనుకుంటూ..!!
No comments:
Post a Comment