కురిసే ప్రతిచినుకూ
గోరువెచ్చగా హృదయాన్ని తడుముతుంటే
జ్ఞాపకాలలోకి ఒదిగిపోవడం తొలిసారి కాదు
నిట్టూర్పుల నడుమ చలించని మనోరధం
నిన్నూరేగించడం అబద్దం కాదు
ఆరారు ఋతువుల గమనంలో
విరహమొచ్చి మనసుని ఆక్రమించినా
నీ అనురాగానికి పరితపించడం
అనుభూతుల కుంభవృష్టిలో మునిగిపోవడం
మచ్చికైన ఏకాంతాన్ని ఆఘ్రాణిస్తూ
యుగయుగాల మన సాన్నిహిత్యాన్ని నెమరేసుకోవడం
ఇప్పటికీ నువ్వున్న క్షణాలు సజీవమే నాకు
నేనే నువ్వైన పరిమళం ప్రమోదమే నాకు
కదిలిపోతున్న కాలాన్ని
కలగా కరగొద్దని
ఒక్కసారి ఆగిపొమ్మన్నందుకైనా
ఏకాకితనాన్ని ఉక్కిరిబిక్కిరవనీ
ఇంతకీ
హేమంతమిప్పుడెందుకు కురిసిందో మనసుని అడగకు
కన్నీరెందుకు ఒలికిందో కన్నులను తొలవకు..!!
No comments:
Post a Comment