అప్పుడప్పుడూ ఒక భావం అర్ధం కానప్పుడు
అక్షరాలను అదేపనిగా చదవక తప్పదన్నట్లు
ఎంత చదివినా అర్ధంకాని నువ్వూ నాకంతే
అప్పటిదాకా ఏదో లోకానికి తీసుకుపోయే నువ్వే
హఠాత్తుగా ఒంటరిని చేసి కనుమరుగవుతావ్
ఆగి ఆగి కురిసే కన్నీటితో
భగ్నమైన హృదయం ఆకాసేపూ తేలికపడినా
నీ విశాల ప్రపంచంలో నాకు చోటేదని
ప్రశ్నించుకు మరీ రోదిస్తుంటా
కొన్ని తీయని జ్ఞాపకాలు కొత్తగా గాయం చేసినట్లయి
పదేపదే భంగపడుతుంటా
నీ ఒక్క స్వప్నం కోసమైనా నిదురోవాలని
ప్రయత్నించి విఫలమవుతుంటా
రాతిరి నీలిమ కరిగి నారింజ వేకువవుతున్నా
నీ ఊహనే మల్లెతీగలా హత్తుకుపోతుంటా
నా ప్రేమకి పిచ్చని పేరుపెట్టి తప్పుకున్నావని
లోలోపలే ఏడ్చుకుంటుంటా
చివరికి నీలోనే నాకు సాంత్వనుందని గ్రహించి
నీ తలపునే పెనవేసుకుపోతుంటా..!!
No comments:
Post a Comment