ఒక్కోసారి కదలంటున్న క్షణాల్ని
నక్షత్రాలను లెక్కించి విసిగినట్లుగా పోల్చుకున్నా
కొన్ని స్మృతుల కల్లోలాలు
తవ్వకుండానే మనసుపొరల్లోంచీ బయటపడుతుంటే
తలవాల్చిన స్వరాల విలవిలలో కలిసి
విషాదాన్ని మెరుగుపెట్టినట్లుంది
బదులు దొరకని ప్రశ్నల పరంపరలో
బిత్తరపోయిన మౌనమొకటి
అగాధాన్ని ఊహిస్తూ మాటల్ని సాయమడిగింది
అప్పటికే యుగాల శూన్యానికి
అలవాటు పడ్డ మనసు ద్రవించి
అశ్రువులను స్రవించడం తెలుస్తోంది
ఇప్పుడిక కాలం కరగడం మరింత కష్టమే
వేసవి రాత్రి దీర్ఘమన్నట్లు
కొన్ని ఆలోచనలు భరించడమూ క్లిష్టమే..!
No comments:
Post a Comment