మసకేసిన ఆకాశంలో
నక్షత్రాలు మిణుకుమన్నాయంటూ
ఏదో కల్పిస్తావ్
నిన్నటి స్మృతులన్నీ
నేడు కలలుగా కంటూ
వర్తమాన దారుల్లో అలా తప్పిపోతుంటావ్
అక్షరాలొచ్చి అలముకోగానే
నిద్దురలేచిన ఆర్తిని అనువదించాలంటూ
మనోరహస్యాన్ని విప్పేస్తావ్
నా వెనుక అనురాగాన్ని పాడుతూనే
గొంతు మూగబోయిందంటూ
పసికూనవై నిట్టూర్చుతావ్..
ఇప్పుడిక దీర్ఘకవిత రాయకపోతేనేమిలే
నా మనసంతా పుప్పొళ్ళైతే చల్లుతున్నావుగా..!!
No comments:
Post a Comment