నువ్వుంటే చాలనుకున్నా...
ఎన్ని చీకట్లు అలముకున్నా
వేదనకో వేడుకలా
గడచిన కాలపు కల్లోలాన్ని
ఉల్లాసమౌనంలో దాచుకున్న నయనం
అనుభూతికందని ఊపిరి వెచ్చదనంలో
హేమంతపు చలి గిలిగిలింతలా
అరవిరిసే పూవుకై ఎదురుచూసిన కన్నులు
ఊగిసలాడు హృదయాన్ని దాచుకున్నట్లు
తలపు విప్పలేని కవితలెన్నో
స్వప్నాలలో రాసుకొని మురిసిపోతూ
రూపం లేని శిలనై నిలబడినా
నిశ్శబ్దానికి చేరువైన రాతిరిగా మిగిలున్నా..
ఉనికిలేని గగనం వంక చూస్తున్నా
రాగానికందని పల్లవిగా పడిఉన్నా
కాలమెంత కన్నీటిని కానుకిచ్చినా
నీ వలపు నిజమనుకొనే బ్రతికున్నా
మనసు మూగబోయి మూలకూర్చున్నా
నిరంతరం నీ స్మరణలో ఐక్యమవుతున్నా..!!
No comments:
Post a Comment