మది మౌనవించిన నిశ్శబ్దంలో
పెదవి ముడి విప్పలేకున్నా
హృదయన్ని మెలిపెట్టే జ్ఞాపకంలా
చిత్తభ్రాంతి ఒకటి అర్ధాంతరంగా మిగిలిపోతుంది..
అప్పుడే చిప్పిలిన వేడి కన్నీరు
రెప్పల మాటున బొమ్మలను మసక చేస్తూ
మనసు పొరల తవ్వకాన్నిక
నిలిపి వేయమని వేడుకొంటుంది
ఇన్నాళ్ళూ మనసున ఘల్లుమన్న మువ్వలు
ఒక్కొక్కటిగా రాలిపోతుంటే
పిడుగులు కదిలిన సవ్వళ్ళు
కర్ణకఠోరమై..నా ఒంటరితనంలో..
ఇప్పుడిక ఉదయాస్తమాన రహస్యాలు
గులాబీ పూల సౌరభాలు
కావ్యసృష్టికే మాత్రం సాయపడవుగా
నీ అనురాగానికి దూరమైన నా అజ్ఞాన తిమిరంలో..!!
No comments:
Post a Comment