//మౌనాన్ని దాటాక..//

అంతకు ముందూ..ఆ తరువాత..
అప్పటిదాకా మౌనవాటికలా నా హృదయం..
నీదీ అంతేననుకుంటా
ఎండిన గుండెప్పుడు చెమరించిందో గుర్తులేదు
రాతిరంతా రాగాలపాలయ్యే దాకా
మౌనాన్నప్పుడే ముగించేసా..నీ పలుకు వినాలనే ఆరాటంలో..

ఇక హృదయంతో వేరుపడక తప్పలేదు
మనసయ్యిందంటున్నా ఉలుకూపలుకూ లేదనే
వస్తూనే క్షణాలకు శుభయోగం కలిగించావని చెప్తే నమ్మని మది
కెరటమై ఉప్పొంగే భావాలన్నీ తనవేనని భ్రమిస్తుంటే
అనంతంలో వికసించిన స్వప్నాకృతి నీదేనని చెప్తున్నా
నీరవంలో ప్రణయానికి రాగమందించింది నువ్వేనని వివరిస్తున్నా
కన్నుల్లో నీ వలపలా కదులుతుంటే మనసు తీయనిబాధ నీవేగా
రేరాణిపువ్వుల కుసుమవృష్టిగా నన్నంటిపెట్టుకున్న పరిమళాలు నీవేగా..
నీ ప్రణయమిచ్చిన పరవశానికే స్వప్నాలు ఊయలూగుతుంటే
పల్లవించిన పెదవిపై పాటలన్నీ అంకితం నీకేగా
ప్రతితలపులో నిన్నే హత్తుకున్నాక..
ఇప్పుడు ఆస్వాదనలో ఆరితేరడంలో వింతేముందనుకుంటున్నా