వేదనకే వేదన కలిగిస్తున్న స్మృతి
నా చూపుకందని దూరాలకు నిన్ను చేర్చిన నిష్కృతి
అనంతానంత శూన్యాలూ ఏకమైన అనుభూతి
నన్నో దిక్కులేని సమాధిని చేసిన నీ తిరస్కృతి
ఆశలన్నీ శిశిరాలై రాలిపోవునని ఊహించని వెర్రితనం
నా ఊహల సరిహద్దుని దాటి నువ్వెళ్ళావన్న నిజం
నమ్మకమెక్కడ మిగిలింది ప్రాణమా
నా ఆనతి లేక ఊపిరినే విడువనని మాటిచ్చింది నీవేగా
ప్రాణాలయిదింటినీ నిట్టూర్పులో చేర్చి విడవగలిగా తప్ప
నీ శ్వాసలో చేరి నీ ఊపిరి కాలేకపోయా
నీవు లేని నా జీవనం నిర్జీవపు ఎడారిలో ఒంటరిపయనం
హృదయం శబ్దించని జనారణ్యంలో జీవనమెక్కడ వెతికేనని
ఈ ఆత్మవంచన నాకు చేతకానిది
నిరాసక్తమైన నిశ్శబ్దక్షణాలను కదలమని అదిలించే సాహసం నావల్ల కాదు
రాబోయే ఏకాంతరాత్రిలోనే మృత్యువుని అతిధిగా రమ్మని ఆహ్వానిస్తాను
అనురాగపూర్ణ నిశ్శబ్దగతుల గుండానే నీలో చేరిపోతాను
నీకై జ్వలిస్తున్న నా హృదయాన్ని నీకందించి నేను సైతం విశ్రమిస్తాను..!!
No comments:
Post a Comment