ఏకాంతంగా మార్చేసుకున్నా ఒంటరితనాన్ని
కొన్ని స్మృతులు సారంగి నాదాలై వీనుల విందవుతుంటే
రాధామనోహరపూల పరిమళం నీలా నన్ను తాకినట్లుంటే
మేఘాలన్నీ భావాలై నీ ఊసు మోసుకొస్తుంటే
వసంతమెక్కడో లేదని వలపు వక్కాణించినట్లు
పూల చినుకులన్నీ ప్రణయాలనే కురిపిస్తుంటే
నిన్ను దాచుకున్న హృదయం వేరే స్వర్గమెందుకని ప్రశ్నిస్తుంటే
చివరివరకూ నీ జతగానే జీవించాలని మనసంటుంటే
నీవు సవరించిన జుత్తును నేనే నిమిరేసుకుంటూ
నీ స్పర్శలోని మాధుర్యాన్ని నెమరేసుకుంటూ..
ఆగిపోయిన ఊహను కదిలిరమ్మంటూ
మకరందంగా మనం మారిన క్షణాలను హత్తుకుంటూ
ఇప్పుడిక వాదించేదేముంది నీతో..
నా నిత్యానుభూతివే నీవయ్యాక
నా బంగరు లోకమే నీవయ్యాక..!!
No comments:
Post a Comment