శీతాకాలపు ఆకాశపందిరి కింద పారిజాత సుమాలు
స్వప్నం నుంచీ వేరుపడి జారినట్టు తలక్రిందులయ్యాయి
మౌనరాగపు తాదాత్మ్యంలో మనసు మైమురిసినందుకు
అరమోడ్పు కళ్ళు నవ్వుతెరల్ని దాచుకుంటున్నాయి
పరవశాన్ని కలగంటూ నిద్దురోయిన రాత్రి కనుక
వేకువింకా మత్తుగా సోలిపోవాలనే చూస్తుంది
మనసు చించుకు పుట్టిన భావాల పరిమళం నన్నిప్పుడు
అచ్చం ఉషోదయపు సువాసనంత స్వచ్ఛంగా తాకింది..:)
No comments:
Post a Comment