//విషాద వలయం..//

ఎన్నో అనుకుంటాం
ఉదయాన్నే ఓ ఉద్విగ్నతొచ్చి నిద్దుర లేపాలని.
ప్రేమగా ఓ చేయొచ్చి ముంగురలను సవరించి లాలించాలని
ఘడియకో చిరునవ్వుల వర్షం పెదవులపై కురవాలని
లోకం కనిపించని చిక్కని రాగబంధంలో ఇమిడిపోవాలని
క్షణాలకు తీరిక లేనంత వడిగా కాలం ప్రవహించాలని
అనుబంధానికో సరికొత్త నిర్వచనమిచ్చి ఆదర్శమవ్వాలని..
కానీ
ఎందరో మగమహారాజులు
అధికారంతో ఆడదాన్ని అణచాలని చూసేవారు
అహంకారంతో ఆగడం చేసి స్త్రీని హింసించేవారు
తనలో బలహీనతల్ని వాదనతో గెలవాలని ఎగిరేవారు
విచక్షణారహితానికి మగటిమితో ముసుగేసేవారు
సామాజిక కట్టుబాట్లను చూపి స్త్రీని నిస్సహాయతకు పురిగొల్పేవారు
మనసులో వికృతానికి ప్రేమనే పూతేసి ఉచ్ఛు బిగించేవారు
పురుషాధిక్యతతో సర్దుకుపోమని సలహా ఇచ్చేవారు
కళ్ళలో నీళ్ళు మాత్రమే నింపడం చేతనైన మహాపురుషులు
అందుకే
బంధాలంత బలహీనం
అనుబంధం
కొన్ని జీవితాల్లో విషాద వలయం..:(