రాసేందుకో కారణం కావలనేమో..
అప్పుడప్పుడలా దూరం జరుగుతుంటావు
నిశీధికి రంగులద్దడానికి నన్నంటగట్టి
గుండెను జ్వలించేట్టు చేస్తావు
విశ్వాసానికో భూకంపం సృష్టించి
ఆత్మబంధానికి బీట్లు పట్టించి కదిలిపోతావు
కనిపించని తిరుగుబాటుతో రెచ్చగొట్టి
చెరుకు తీపి నా ఊహల్ని ధ్వంసం చేసి పోతావు
ఏకాకితనపు నిట్టూర్పులకు నన్ను విడిచి
అస్పష్టభావాల గుంపుతో తరలిపోతావు
నిశ్శబ్ద దేవతల ఆరాధనలో మునిగే నేను
విషాదాన్ని తాగి నిషాదాన్ని సవరిస్తాను
అస్తమించే సంధ్యల్లో అసహాయినై
ఆకాశపు మైదానంలో తప్పిపోతాను
ఓదార్పు కోరే కెరటాన్నై తీరానికెగిసినా
ఒడ్డునాగలేని అలగా అల్లాడుతాను
భావానికతీతమైన వాక్యంలో నిన్ను పొదగాలని
మరోసారి ప్రయత్నించి దారుణంగా విఫలమవుతాను..
No comments:
Post a Comment