ప్రతిరేయి నిద్దరోని నీరవంలో
నీ ఊహలతో నేనూసులాడుతుంటా
నా చెక్కిట విరిసే కెంపుల సాక్షిగా
నిన్ను నా ఏకాంతంలోనికి ఆహ్వానిస్తా
నా నిరంతర జ్ఞాపకాల ఒరవడిలో
నిన్ను మాత్రమే సంప్రీతిగా మునకలేయనిస్తా
రాలు పూల పుప్పొడి వర్ణాలనూహిస్తూ
అపరంజి భావాలెన్నెన్నో పులుముకుంటా
నువ్వో కెరటానివి నాకు..
తీరాన్ని ఝుమ్మనిపించే వెచ్చని రాగాలాపన
తెలిసిన మోహానివి..
అందుకే
భంగపడ్డదక్కడే మనసు
ఆకర్షణకు తప్ప ఆత్మీయతను లొంగని హృదయాన్ని ముడేసుకున్నందుకు
ఇప్పుడు కొన్ని నవ్వులకోసం వెతుకుతున్నానని తెలిసాక
ఎప్పటికీ నేనో అసంపూర్ణ కవితనేనని ఒప్పుకుంటున్నా..
No comments:
Post a Comment