పగటికలల ఉనికిని
పెదవంచుకి రంగేసి..
కరిగిన చెమరింపును..
చెక్కిలిపై చారగా ఎండగట్టి..
అతాలాకుతలమైన అంతరంగాన్ని..
ఉగ్గబట్టి ఆపి..
శ్వాసను భారం చేసి..
అంతర్వాణితో అనుసంధానం కాలేని హృదయం
అలోఉకికానందానికి దూరమవుతుంటే..
నిట్టూర్పుల నీరవంలో..
మరణించిన మనిషి జ్ఞాపకంలా..
మిగిలిందొక శూన్యం..
అతీతమైన స్థబ్దత హిమాలయమై ఎదిగిపోగలదని భావించి..
ఒక్క నేనే అనేకమై..
దిగంబరాకాశంలా విస్తరించి..
ఆసక్తిలోనే ఆనందముందన్న నిజాన్ని గ్రహించి..
నిద్దురలేని కళ్ళకు..
వ్యధ నిండిన మనసుకు..
మనసు పుస్తకం బహూకరించాలనుకున్నా..
ఊహను దాటి వాస్తవం ముందుకు నడిపిస్తుంటే..
జీవితాన్నిలా అక్షరబద్దం చేస్తున్నా..!!
No comments:
Post a Comment