వెదికానప్పుడో వసంతాన్ని..
అందరాని కొమ్మల్లోకి చూపుని సారించి..
నా ఊహలోని కోయిలలు..
రంగులద్దుకొని రాగాలు తీసినట్లు కనిపిస్తుంటే..
మౌనపంజరాన్ని వీడిన మనసు..
రెక్కలు విప్పుకొని తానే ఓ కూజితమై కూసింది..
విరహంలో నా మనసుతడి..
నీ చూపును చెమరించినట్లు..
నన్నో పూలజల్లుగా తడిమింది..
ఆస్వాదించే చోటు..
నీ తలపుదేనని తలచిన చకోరి సొగసు.
వాయులీనమై చిలిపిదనాన్ని చేరదీసింది..
అప్పుడే వగలు కురిసిందో భావవీచిక..
గ్రీష్మంలో వసంతగీతాన్ని ఆలపిస్తానంటూ..
అమరగీతమైన నాలో ఆనందమొకటి..
గగనమెగిసింది అనురాగ సల్లాపమై..!!
No comments:
Post a Comment