మల్లెలు విరిసే కాలం మధుమాసం
ఒంటరి మనసుకదో పరితాపం
నిర్వచనానికందని నిశ్శబ్దం
హృదయం కంపించడం నిజమైనప్పుడు
ఆశల పునాదులకు పగుళ్ళు పడటం సహజం
నిశ్శబ్దపుటంచున నిలబడ్డ స్వప్నాలు
శూన్యాకాశపు నీలి అగాధాన్ని చూస్తున్నప్పుడు
తమస్సు వెక్కిరించిన వైనం
ఋతువు కాని ఋతువులో కవనం కన్నీరయ్యిందంటే
మౌనం మేఘరంజనయ్యిందని అర్ధం
గుండెచప్పుడు గుట్టుగా కొట్టుకుందంటే
ఊపిరి మాత్రమే ఉందని భావం
అలంకారాన్ని శబ్దించడం మానేసిన అక్షరం
నిట్టూర్పును రాసుకోవడం విషాదం
ఉద్వేగకెరటాలు హఠాత్తుగా శాంతించాయంటే
కొన్ని జ్ఞాపకాలు సుడిగుండంలోకి నెట్టాయన్నది సత్యం
కాలం కుట్టాలని ప్రయత్నించిన
అనుబంధమిప్పుడొక అతుకులబొంత
మాఘమాస మాధుర్యమో అగ్నికుండ..
No comments:
Post a Comment