యే ములాఖాత్ ఏక్ బహానా హై..
పాటపాడి మరీ కవ్వించి రెచ్చగొడతావెందుకో
ఋతువుల రంగులు మారుతున్నా
పువ్వులు రాలి సరికొత్తపువ్వులు పుట్టి నవ్వుతున్నా
ఆకాశవీధిలో తొలిపొద్దు చుక్కల ఊసులు ముగుస్తున్నా
ప్రాణవిహంగం ఊహల్లో ఎగిరి అలసిపోతున్నా
సంధ్యారాగపు సరిగమలు అవరోహణలోకి దిగుతున్నా
పొద్దువాతారి వెలుగునీడలు దోబూచులాడుతున్నా
లలిత కవితలన్నీ విషాదపు సుషుప్తిలోకి జారుతున్నా
రోజులు వత్సరాలై కాలం కదిలిపోతున్నా
మన మధ్య దూరం మాత్రం తరగకుంది
నువ్వు తప్ప వేరే ఏదీ సంతోషమివ్వని లోకంలో
నేనో ఒంటరితనంతో సహజీవనం చేస్తాను
చూపులకందనంత దూరంలో నువ్వున్నా
మనసుకి మాత్రం దగ్గరేనని సర్దుకుంటాను
నీ హృదయాన్ని తాకి ప్రవహిస్తున్న నా ప్రశ్నలకు
బదులెన్నటికీ దొరకదని తెలిసినా
నీ జ్ఞాపకాలనలా మోస్తూనే ఉంటాను..!!
No comments:
Post a Comment