నాకు నేనుగా ఒంటరిదాన్నే నా విశ్వంలో
ఆలోచనగా నాలో చేరిన నువ్వు
విడదీయరాని బంధంగా చుట్టుకున్నాక
వశం తప్పిన వసంతమేదో
తన చిరునామా మార్చుకున్నట్లు
మనసంతా పచ్చని పుట్టుకలు
పదమూ పదమూ కలిసి వాక్యం సమకూరినట్లు
నువ్వూ నేనూ ఏకాత్మగా మారిపోయాక
జరిగిన అద్భుతాన్ని నెమరేయకుండానే
అగాధంలోకి నెట్టేసిన విధి
వెక్కిరిస్తూనే ఉందలా
ఉన్మత్తను ఆవహించిన అపశకునంలా
ఎప్పట్లాగే ఉంది ఆకాశం
మేఘమేదీ కురవట్లేదు
కానీ ఋతువు కాని ఋతువులో
కన్నుల్లో నీటి చెలమలు
మూసేసినా రెప్పల తలుపుల ఆనకట్టలు దాటుకుంటూ
శోకం ప్రవహించు వేదనదయినట్లు
కొన్ని కలయికల అంతరార్ధాలు రహస్యాలైనట్లు
కొన్ని ఎడబాట్ల గ్రహణాలు ఎప్పటికీ అంతుబట్టవు..
No comments:
Post a Comment